รักกัน มานานหวานชื่น ยังหยัดยืนยิ้มแย้มอยู่ด้วยกัน
ยังผูกใจรักมั่นไม่เปลี่ยนผัน มีหมื่นพันคำหวานประโลมใจ
ในยามนอนนางเป็นหมอนหนุนแอบอิง อบอุ่นจริง อ้อมอกที่อาทร
ยามอดโอย ยามอ่อนแอแท้มีเธออ้อน แม่อิงอรอ่อนหวานอิ่มเอมใจ
* เพราะว่านี่คือชีวิตจริงมันไม่ใช่ทุ่งลาเวนเดอร์ ไม่มีเธอให้จูงมือในทุ่งดอกไม้
ไม่มีโลกสวย เจ้าหญิง เจ้าชาย ไม่มีแบบนั้น มีแต่โลกของชาย คนนี้ที่จน ๆ
เพราะบ้านฉันก็ต้องผ่อนกับรถอีกคันที่ต้องไปส่งเต้น
ค่าไฟค่าอินเตอร์เน็ตต้องจ่ายทุกเดือนไม่เคยจะว่างเว้น
เคยมีเธอยืนอยู่ข้างกาย สัญญาว่าจะรักจนตาย วันนี้เธอมาเปลี่ยนไปเพราะว่าทันดรทำให้เธออาย
ไม่มีอีกแล้วความรักกลายเป็นผุยผง คงจะมอดดับลง หยุดเปลวไฟที่ไร้ฟืน
ไม่มีอีกแล้ว คนเคยนอนเคียงในยามตื่น ระทมและกล้ำกลืน ไม่มีเธออีกแล้ว เหมือนวันก่อน
( * )
จะจับมือเธอแล้วหมุนสามรอบ เธอนั้นคงจะชอบทุ่งลาเวนเดอร์
สายลมพัดหญ้าจนดอกหญ้าปลิวไหว ไปบนเนินเขาใหญ่หลายล้านเอเคอร์
ฉันปูเสื่อแล้วหยิบตะกร้า เอาอาหารออกมาแล้วก็เตรียมดินเนอร์
แต่คงจะเป็น เป็นไปไม่ได้ เพราะว่าผลสุดท้ายฉันได้แต่เพ้อเจ้อ
( * , * )