เธอสะพายกระเป๋าแล้วเดินจากไป ฉันเคยไม่เข้าใจ ว่าเป็นเพราะฉันหรือเพราะเหตุใด ยังไม่รู้
แต่มาวันนี้ฉันเริ่มเข้าใจ ไม่โทษเธอและไม่โทษใคร ทำถูกแล้วที่เลือกจากไป แบบนี้..
และให้ฉันเป็นคนผิด ปล่อยให้ฉันเป็นคนเจ็บ ถูกแล้ว
* หยุดคิดไม่ได้สักครั้งว่าเธอจะไม่รักกันอีกแล้ว หยุดคิดไม่ได้สักทีว่าเธอไม่มีหัวใจ
ยังคิดถึงเธอทุกคืน ก่อนหลับไป ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ หัวใจของฉันจะหายดี
เพราะเรื่องของเราน่ะมันยังฝังดั่งฝันในตอนที่หลับไป ฉันมันคงเหนื่อยจะฉุดจะรั้ง
ไม่อาจคาดหวังให้เธอน่ะกลับใจ เห็นว่าเธอนั้นเดินสะพายกระเป๋าไปยืนกับใคร
หวังว่าเธอจะดีแล้วหนาไม่มีปัญหาให้เธอต้องหนักใจ ฉันคงได้แค่ร้อง
ไม่มีแล้วไออุ่นเธอคงได้แค่เพ้อและกอดหมอน ในใจมันก็ยังช้ำไม่ว่าจะฝันหรือก่อนนอน
ทุกครั้งทุกคราที่ฉันน่ะเผลอมีภาพของเธอมาหลอกหลอน
ให้มันเป็นความผิดฉัน ที่เธอต้องไปก็เพราะว่าความผิดหวัง
ฉันรู้ว่าเธอน่ะไม่ต้องการที่จะเริ่มใหม่อีกครั้ง ให้เหลือเพียงภาพที่เธอเดินไปกับเขาที่มาทีหลัง
( * )
