ดึกลับดับแสงแอบแฝงในฟ้าราตรี
ส่งกลิ่นอบอวนป่วนในหัวใจให้เกินข่มตา
ขาวราวดวงเดือนเลื่อนลอยกันลงมา
จากบนนภา...กลายเป็นดอกไม้ราตรี
กลิ่นหวนชวนหอมลอยหายไปไกลแสนไกล
ดั่งดวงดอกไม้เจ้าส่งสายใยถึงใครอีกคน
ที่ลับลาไปทิ้งให้ราตรีหม่น
ดุจดังหัวใจของคนที่เด็ดเจ้ามา
* ดึกดื่นคืนนี้...ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ...
ก็เธออยู่แห่งหนไหน...ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ...
อีกกี่คืนไม่รู้...ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ...
ที่ยังคงต้องฝันเฝ้ารอไปอย่างนี้...
** ฝากฟ้าสวรรค์กระซิบถ้อยคำรำพัน
ให้ใครคนนั้นไม่ลืมไม่ลืมเรื่องราวคนนี้
แม้ราตรีโรย...ร่วงลับลาชีวี...แต่รักที่มี
ไม่เคยจะเลือนล้างไป...
(*,**)