บัดนี้.. โอ........
บ่พ้อกันโดนคนไค เป็นจั่งด๋คือโพดแท้
อ้ายกลับมาแวเมือบ้าน เมื่อสงกรานต์ปีใหม่
เกือบหายใจบ่ฮอดท้อง เมื่องวกไปมองเห็นหน้า
Oh my god น้างหล่า เจ้าคือผู้งามแท้หว่า
สิมีวาสนาได้ซูนคิงเจ้าบ่..
อ้ายไปเฮ็ดงานมา มื้อถิ่มนาดอกป๋าบ้าน
ได้ขายข้าวปัดลาน..เป็นค่าโดยสารจากบ้านเฮา
อ้ายยังจำได้ว่าเจ้า..ตอนนั้นยังเรียนอยู่ ป.5
อ้ายยังเหลีวแนมหน้า ขี้มูกดอกคาดอกเล่มเหล่
พอเวลาดอกเปลี่ยนไปอันใด๋อันใด๋กะเปลี่ยนเด้
น้องสาวคนผู้เท่ห์ กำลังสิจบมหาลัย
มันเป็นไปได้จั่งใด๋เหลียวหม่องใด๋เจ้ากะนูน
จนว่าสอดจูนพูน หน้าผากเจ้าโอ้ยงามหลาย
บัดนี้.. โอ........ อันเจ้ามีแฟนแล้วไป่
คนที่เข้าอยู่ในใจ อ้ายถามแหน่
แต่อ้ายบ่แคร์และอ้ายบ่สน
ว่ามันสิโดนดอกส่ำใด๋
มันพอสิฮันเจ้าได้บ่ สิบอกอิพ่อขายนา
เอาลูกสาวหล่าแม่เจ้า อ้ายอยากสิเอามาเฮ็ดแนว
เฮาจั่งสิเป็นแซวเซื้อ เฮาจั่งสิเป็นเนื้อคู่
จั่งสิได้อยู่นำกัน พอยามเช้าไก่ขัน
อ้ายสิฟัน..ดอกด้นฟืน.. โอ...
ไว้ถ่าเจ้าตื่นเช้ามานึ่งข้าว..ซั่นดอกหวา..
(คืองามหลาย..)
