เด็กน้อยนั่งเหม่อรอคอย นัยน์ตาเลื่อนลอยดูสิ้นความหวัง
โรงเรียนที่เคยสอนสั่ง...หายไป กับไฟสงคราม
คุณครูไม่มาทำงาน เงียบงันทุกอย่าง ต่างคนต่างเหงา
ความกลัวลุกลามคืบคลานดังเงา อยู่อย่างหวาดผวา
* ตูมตามระเบิดคำราม ลูกปืนวิ่งผ่าน ตกตายทุกวัน
ใครผิดต่อใคร ก่อไฟสงคราม
เด็กตั้งคำถามด้วยความเดียงสา ว่าหนูผิดอะไร
โรงเรียนที่รวมที่รัก รวมมิตรภาพประสาทวิชา
วัยเยาว์ทุกวันเวลาถูกเผา ผู้ใหญ่ปล้นเอาไป
ฆ่ากันทำไมใครรู้จักใคร โกรธกันเรื่องใด
ไยความเป็นคนของเราหายไป หายไป...เมื่อใด
( * )