ความฮักเฮาสอง มันคือสิเป็นไปบ่ได้
เจ้ากับอ้าย อาจสิบ่ได้เกิดมาคู่กัน
ฟ้าเพิ่นคนสั่งให้อ้ายเกิดมาเพื่อเจ็บ
และให้เจ้าเกิดมาเพื่อฮักกับเขา
ฮักเฮาบ่มีทางสิเป็นไปได้
อ้ายกะฮู้โตดี ว่าอ้ายสู้เขาบ่ได้
เขาคนนั้นคือฮักใหม่ ส่วนอ้ายก็แค่คนเก่า
อ้ายเป็นคนเก่าที่เจ้าบ่แคร์
ต้องเป็นคนแพ้ ตั้งแต่มื้อที่เจ้าเลือกเขา
ฮักเฮาก็ซ่ำกับว่าวที่ขาดลอยลม
อ้ายต้องทนเศร้า ทนเหงาหัวใจ
มื้อเจ้าถิ่มไป ไปฮักกับเขา
เจ้าลืมฮักเฮา เจ้าเลือกเขาเข้ามาแทนอ้าย
เจ้ามีความสุขกับเขาคนใหม่
ส่วนว่าทางอ้าย นอนไห้ เกือกกองน้ำตา
กับฮอยฮักที่เฮาสร้างมา
ความทรงจำที่เคยผ่านมา
มันจบลง เมื่อเจ้าบอกลา
วันที่น้ำตาของอ้ายมันไหลอาบขี้ดิน
ต่อไปนี้มันกะคือสิบ่มีอีกแล้ว
บ่มีอีกแล้ว ล่ะหนอคำว่าเฮาฮักกัน
เมื่อเจ้านั้นเลือกเขาเป็นคนเฝ้าใจ
อ้ายก็คงเฮ็ดได้ แค่ทำใจส่ำนั้น
ขอให้เจ้ากับเขาฮักกัน ขอให้เจ้าไปฮอดฝั่งฝัน
อย่าให้มีวันที่เจ้านั้นต้องเสียใจ
อ้ายต้องทนเศร้า ทนเหงาหัวใจ
มื้อเจ้าถิ่มไป ไปฮักกับเขา
เจ้าลืมฮักเฮา เจ้าเลือกเขาเข้ามาแทนอ้าย
เจ้ามีความสุขกับเขาคนใหม่
ส่วนว่าทางอ้าย นอนไห้ เกือกกองน้ำตา
กับฮอยฮักที่เฮาสร้างมา
ความทรงจำที่เคยผ่านมา
มันจบลง เมื่อเจ้าบอกลา
วันที่น้ำตาของอ้ายมันไหลอาบขี้ดิน
ต่อไปนี้มันกะคือสิบ่มีอีกแล้ว
บ่มีอีกแล้ว ล่ะหนอคำว่าเฮาฮักกัน
เมื่อเจ้านั้นเลือกเขาเป็นคนเฝ้าใจ
อ้ายก็คงเฮ็ดได้ แค่ทำใจส่ำนั้น
ขอให้เจ้ากับเขาฮักกัน ขอให้เจ้าไปฮอดฝั่งฝัน
อย่าให้มีวันที่เจ้านั้นต้องเสียใจ
ขอให้เจ้าไปฮอดฝั่งฝัน ขอให้เขาฮักแต่เจ้าเท่านั้น
อย่าให้มีวันที่เจ้านั้นต้องเสียใจ