กาลครั้งหนึ่งที่สนามบินดอนเมือง
ผมขับรถไปจอดที่ลาน เพื่อจะเดินทางไปขึ้นเครื่อง
ภายในรถคันนั้นมีเครื่องดนตรีอยู่มากมาย
มีอะไรตั้งหลายอย่าง ที่ผมเอาไปด้วยไม่ได้
ผมจึงออกเดินทาง คิดว่าพรุ่งนี้ก็กลับมา
ผมจ่ายเงินให้ รปภ. ช่วยดูแลของมีค่า
ผมจึงนอนหลับบนเครื่องบิน พักสายตา
โอ้ว ชีวิตนี้ช่างดี flight low cost จ่ายถูกกว่า
จนวันต่อมา วันที่ผมเดินทางกลับ
ผมเดินมาลานจอดรถ แล้วเจออะไรคุณรู้ไหมครับ
มีรอยแปลก ๆ เกิดขึ้นที่รูกุญแจ
ผมพยายามตั้งสติไม่โวยวาย
ไม่งอแง ไม่วอแว ไม่อ่อนแอ ไม่ยอมแพ้ ไม่ dead air
ไม่ทำอะไรก็ตามให้สถานการณ์ดูแย่
จนกระทั้งผมชะเง้อมองดูที่เบาะหลัง
ผมหมดสิ้นความอดทน ได้แต่ตะโกนดัง ๆ ว่า
Keyboard กูอยู่ไหน Microphone กูก็หายไป
ไม่มีใครชดใช้ ลงเครื่องมาด้วยน้ำตา
รปภ.ก็ไม่สน ตำรวจแม้สักคนก็ไม่มา
โอ้วชีวิต low cost ผู้ไร้ค่า วงจรปิดไม่ถึง
ครั้งหนึ่งในชีวิตคน พยายามจะไม่สน
แต่เสียหายไปแสนกว่า จึงแต่งเพลงนี้
ขอโทษพี่นิ้วกลมไว้ด้วยนะ
เอามาร้องในรายการนี้ถึงแม้ว่า ไม่เกี่ยวกับเครื่องบิน
แต่เป็นเรื่องจริงครับ
คอร์ดเพลง Stamp
คอร์ดเพลง Stamp