แปลกใจใครมาเปรียบรักเป็นแก้วบาง
ต้องระวังมิให้บิ่นให้ช้ำ เฝ้าประคองมิให้เสียน้ำคำ
ด้วยกลัวทำให้แก้วหมอง หากคราใดแก้วหล่นทิ้งลงพื้นไป
แตกกระจายไม่สมดั่งใจหวัง
ต่ออย่างไรคงไม่เหมือนดัง แก้วคงยังร้าวรอยอยู่
* แต่รักฉันเปรียบดังต้นไม้งอกงาม
ต้องเลี้ยงต้องดูให้น้ำ แม้นปลิดใบ กิ่งเสียหักลง
งอกเสริมเติบโต รักเป็นดั่งต้นไม้