ปิดตัวเองให้มืดมน อย่างคนที่ไร้ความคิด ปล่อยชีวิต ยึดติดกับคำว่ารอ
ในความรัก ในความหวัง มีความช้ำคอยซ้ำรอยต่อ ตอกย้ำว่าต้องรอ เรื่อยไป
กับความรักที่เลื่อนลอย ที่ลดน้อยลงทุกที เท่าที่มี ข้างกายคือความเงียบเหงา
อยากมีเธอเคียงข้างกาย ไขว่คว้าได้เพียงแค่เงา อ้างว้างและเหน็บหนาว เหงาในหัวใจ
* เหนื่อยจนท้อ ต้องรออีกนานเท่าไหร่ ความรัก ของเรามันคงสุดทาง
เหนื่อยเพียงไหน เมื่อมันยิ่งรอยิ่งหมดความหวัง ความฝัน คงไม่มีวันเป็นจริง
เหนื่อยและท้อ ต้องรอไปจนเมื่อไหร่ ยิ่งหวัง ยิ่งไกลออกไปทุกที
เหนื่อยและล้า ไขว่คว้าเท่าไหร่ไม่ถึงเธอสักที สิ่งที่เจอวันนี้ ฉันมีแต่ความว่างเปล่า
จะวันนี้ จะวันไหน จะยังเฝ้ารออย่างนี้ กี่เดือนปี เลยผ่านจะรอเรื่อยไป
ด้วยดวงใจที่มั่นคง จะนานแสนนานเท่าไหร่ แต่หัวใจ ยังย้ำทุกวันว่ารอ
( * )
สิ่งที่รู้วันนี้ ฉันมีแต่คำว่ารอ
