จดจำวันที่เราอยู่ด้วยกันทุกๆเย็น ยืนกินขนมและดื่มน้ำถุงเดียวกัน
หวานและซึ้งจนฉันใจเริ่มสั่น และไม่คิดคนอย่างฉันจะพบเธอ
นั่งร้องเพลงกับเธอสบตาเธอจนเขินอาย ดูเราสองช่างมีความรักจริงใจ
แม้ว่าฉันมันไม่มีอะไร อยากขอบใจที่เธอมีใจให้กัน
แล้ววันนี้ก็ไม่หวานดังเก่า ก็คนเรามันต้องมีเส้นทางเดินใหม่
ความจำเจหรือบางอย่างอาจเปลี่ยนหัวใจ ไม่ต้องบอกอะไรก็รู้ดี
* ฉันรู้ว่าเธอน่ะอายเพื่อนเธอ ที่ต้องมาเจอฉันบ่อย ก็เงินมันน้อยไม่พอจะเลี้ยงใครๆ
อยากพาไปดูหนังก็ยังไม่มีตังค์ใช้ ฉันขอเดินจากไปไม่ว่ากัน
จากกันขอให้เธอโปรดจดจำความรักเรา วันที่เหงาให้เธอมีฉันในใจ
แล้วพอฉันได้ดีเมื่อไหร่ ตอบได้ไหมว่าจะรอมาพบกัน
( * )
อยากพาไปดูหนังก็ยังไม่มีตังค์ใช้ แต่รักเธอกว่าใครก็แล้วกัน
