(Verse1)ก็อาจจะจริงที่เงินและทองช่างมีค่า
มีเงินก็อาจจะจ้างนางแบบมาเดทชวนดื่มเตกีล่า
แต่ลองคิดดูถ้าโลกเราแตกซักปีหน้า
มีเงินก็ไม่อาจจ้างให้นาฬิกาหยุดเดินไว้แค่ตอนตีห้า
ไม่อาจจะจ้างจอห์น เลนน่อนให้กลับมาเล่นกีต้าร์
มีทองเท่าปีระมิดไม่คืนชีวิตฟาโรห์ให้กีซ่า
เคยสวยเหมือนอั้มและเคยแข็งแรงเหมือนจีจ้า
แต่ตอนเวลาผ่านไปถึงฉีดโบท็อกซ์แต่เด็กยังเรียกว่าอีป้า
ถ้าเปรียบเวลาเป็นเงินออมที่เราต่างมี
เราไม่เคยรู้หรอกว่าเหลืออยู่เท่าไหร่อยู่ในบัญชี
แปดหมื่นหกพันสี่ร้อยสี่สิบอ่ะวินาที
หนึ่งวันมีฝากเท่ากันจะถอนไปทำอะไรกันดี
ถ้าถอนไปทำความดีโลกนี้ก็คงจะโจษจัน
ควรถอนไปเอื้อเฟิ้อคนที่ต้องยืนเบียดกัน
น่าถอนไปให้อภัยคนที่เราเคยโกรธมัน
อายุคนเรามันสั้นเกินกว่าจะใช้เวลาเพื่อเกลียดกัน(ประเดี๋ยวไม่ทันนะ)
(Chorus) M O N E Y Money
เอ๊ะ พวกลุงทำอะไรกันอยู่ทั้งปี
หนูไม่เข้าใจเลยซักที
ลุงจะเอาไปทำอะไรกันนักนี่
อยู่ด้วยกันส่งยิ้มหัวเราะทุกวัน
ลุงพูดเองว่าเป็นสิ่งที่สำคัญกว่า
เดี๋ยวนี้เลยพวกเรามารักกัน
เพราะถ้ารอพรุ่งนี้กลัวจะไม่ทัน
(Verse2)เฉลี่ยอายุแค่เจ็ดสิบปีเท่านั้นแหล่ะหนา
สิบปีแรกยังไร้เดียงสา เสียอีกสิบปีเพื่อการศึกษา
อายุสามสิบเดินหน้าสู้งานและปัญหา
สี่สิบปีเริ่มสร้างฐานะและหิวกระหายยศฐา
อายุห้าสิบเดินหน้าลงหลักปักฐาน หกสิบปีเกษียณงานเอาเงินที่เก็บมารักษา
นาฬิกาวิ่งนำให่้เราวิ่งตามอยู่ทุกชั่วโมง
ไม่เกินเจ็ดสิบก็นอนในโลงให้ลูกกับหลานมาเคาะฝา
ถ้าขาของเรายังเดิน ตราบที่หัวใจยังเต้น
ในยามจมูกและปอดยังคงหายใจเอาอ๊อกซิเจน
โปรดรู้ว่ารักมีค่าได้มากกว่าเพชร มากกว่าพลอย
เพราะคนที่รักอาจไม่อยู่คอยเราไปตลอดเหมือนกับเซเว่นฯ
จะเข้าเส้นชัยไปทำไมถ้าไม่มีบ้านให้กลับ จะเอารางวัลไปโชว์ใครไม่มีใครมาเชียร์
นั่งกินข้าวกับลูกเมียถึงมีแค่ข้าวและกับ ดีกว่านั่งหลับเหงาๆในผับทั้งที่มือจับแต่ขวดเบียร์
(Chorus)M O N E Y Money
เอ๊ะ พวกลุงทำอะไรกันอยู่ทั้งปี
หนูไม่เข้าใจเลยซักที
ลุงจะเอาไปทำอะไรกันนักนี่
อยู่ด้วยกันส่งยิ้มหัวเราะทุกวัน
ลุงพูดเองว่าเป็นสิ่งที่สำคัญกว่า
เดี๋ยวนี้เลยพวกเรามารักกัน
เพราะถ้ารอพรุ่งนี้กลัวจะไม่ทัน
(Bridge)ทำงานเครียดติดพัน
ก็เลยมีอารมณ์เสียใส่กัน ทั้งที่เราก็ไม่รู้ว่าเรามีพรุ่งนี้อีกกี่วัน
จะมีเธอมีฉันไปอีกนานเท่าไหร่
ถ้าเกิดพรุ่งนี้ฉันจาก ถ้าหากพรุ่งนี้เธอตาย เราคงนึกเสียดายวันเวลามากมายที่เราปล่อยไปให้มันแค่ไหล คงไม่สายถ้าเรากลับมาใส่ใจ กับรัก
(Verse3)อยู่ด้วยกันอีกแป้บประเดี๋ยวก็ต้องลาจาก
กอดคนที่เรารักให้มากกว่ากอดเงินฝาก
ครอบครองที่ดินมากมาย สุดท้ายใช้แค่ฝังกาย
หยุดส่งสติ๊กเกอร์ไลน์แล้วบอกรักกันด้วยปาก
สายน้ำหลากไปข้างหน้าเวลาไม่เคยอยู่นิ่ง
ก่อนเคี้ยวหมากเป็นปู่กับย่า ก่อนลาไปอยู่บนหิ้ง
ขอให้จงจดจำไว้ว่าฉันรักเธอมากอย่างยิ่ง
So make love not war and let the kids sing
(Chorus)M O N E Y Money
เอ๊ะ พวกลุงทำอะไรกันอยู่ทั้งปี
หนูไม่เข้าใจเลยซักที
ลุงจะเอาไปทำอะไรกันนักนี่
อยู่ด้วยกันส่งยิ้มหัวเราะทุกวัน
ลุงพูดเองว่าเป็นสิ่งที่สำคัญกว่า
เดี๋ยวนี้เลยพวกเรามารักกัน
เพราะถ้ารอพรุ่งนี้กลัวจะไม่ทัน