เจ็บมาเท่าไรแล้ว หมดไปเท่าไรแล้ว กับวันที่เลวร้าย
ที่นอนน้ำตาซึม ผ่านไปตั้งไกลแล้ว กลับยังไม่ยอมลืม
จะเซื่องจะซึม จะทุกข์จะโศกไปถึงไหน ไม่มีแก่ใจแล้ว
ไม่เอาอะไรแล้ว ท่าทางจะตายแล้ว ยังงั้นก็เกินไป
ร่างกายและชีวิต ก็มันผิดอะไร อย่าเอาแต่ใจ อย่าทิ้งให้มันเหนื่อยมันล้า
รักตัวเองบ้าง อย่าทำร้ายมันนักเลย อย่าทำให้มันหมดความหมาย
สงสารตัวเองบ้าง อย่าลงโทษมันนักเลย ก็ชีวิตมันมีแค่หนึ่งเดียว
มันมีค่าเกินจะทิ้งเลยตามเลย มีค่าเกินจะปล่อยให้ล้มให้เหลาร่างกายก็เท่านี้
อยู่มาขนาดนี้ จะดีจะเลวร้าย ยังไงต้องดูแล ปลุกใจให้มันฟื้น
หยัดยืนไม่ยอมแพ้ ไล่ความอ่อนแอ ให้หลุดให้พ้นจากชีวิต
รักตัวเองบ้าง อย่าทำร้ายมันนักเลย อย่าทำให้มันหมดความหมาย
สงสารตัวเองบ้าง อย่าลงโทษมันนักเลย เพราะชีวิตมันมีแค่หนึ่งเดียว
ก็รักตัวเองบ้าง มันมีแค่หนึ่งเดียว
