เธอเข้ามากระชากหัวใจ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราได้พบกัน
อยากจะสานสัมพันธ์ กับเธอต่อไปให้ยาวนาน
อยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้ หยุดประเดี๋ยวนี้ ตอนที่เราจ้องตาเป็นมัน
พร้อมกับส่งสัญญาณว่าฉันชอบเธอ
แต่แล้ว ฝันนั้นก็สลายไปในพริบตา
เมื่อมีคนหนึ่งเดินเข้ามา จับมือเธอแล้วเดินจากไป
ไม่อยากจะขัดใจตัวเอง ที่มันชอบเธอ
ไม่ให้ชอบเธอ ก็คงเป็นไปไม่ได้
เพราะใจมันคิดไปไกล ยากที่จะดึงกลับแล้ว
จำเป็นต้องขัดใจตัวเอง ข่มตาลงแล้วหันหลังกลับ
ปลอบใจว่าไม่เป็นไร คิดว่าเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆไป
ฉันคิดว่าเธอนั้นมาเพียงคนเดียว เดินเพียงคนเดียว
ไม่คิดว่ามีใครอยู่แล้ว
