อยู่ไกลจนสุดสายตา ไม่อาจเห็นว่าเราใกล้กัน และทุกครั้งหัวใจฉันยังคงไหวหวั่นกับความท¬รงจำ
นึกถึงครั้งแรกเราพบกัน เธอและฉันไม่เคยต้องไกล ในวันนี้ฉันต้องเผชิญความไหวสั่นอยู่ภายใน¬ใจ กลัวการที่เราไกลกัน กลัวว่าใจจะเปลี่ยนฝันไป
ฝนพรำเปรียบเหมือนครั้งฉันพบเธอ แววตาของเธอยังคงติดตรึงในใจไม่ลืม
รักเรายังไม่เก่าลงใช่ไหมหรือกาลเวลาหมุนไ¬ป เปลี่ยนใจเธอเป็นอีกดวง
* เธอ เธอยังคิดถึงฉันไหม เมื่อสองเรานั้นยังคงห่างไกล เมื่อเวลาพาเราให้ไกลกัน
รู้บ้างไหมคนไกลยังคงหวั่นไหว เมื่อเขามองดูภาพเธอทีไร น้ำตามันยังไหลออกมา
หยาดน้ำค้างในยามเช้า กับลมหนาวจับใจ สายลมโชยอ่อน พัดพาความรักฉันไป ส่งถึงใจเธอที
(ซ้ำ *)
กาลเวลาอาจทำให้ใจคนเราเปลี่ยนผันในวันต้อ¬งไกล แต่ฉันยังคงมีแต่เธออยู่ในหัวใจเสมอ
(ซ้ำ *)