หายใจให้หมดวันเท่านั้นไม่หวังอะไร
ห้องเดิมๆยังมีแค่ฉันทุกวัน ที่หนาวจนชินและชา
นั่งสบตากับความอ้างว้างมานาน ทุกวันไม่มีใคร
ท้อจนหลับไป ไฟก็ดับลง
พยายามบอกใจว่าความหวังเหมือนยังมี
อาจจะมีคนตอบคำถามในใจ ที่ย้ำเตือนตลอดมา
คนทียอมมาเปลี่ยนความเหงาที่มี ใครกลับเป็นความรัก
เขาไปอยู่ไหน ได้แต่แอบหวังลึก ๆ ในใจ
ใครจะมีแทนที่ว่างข้าง ๆ ตัว ให้ไม่กลัวเหงารอบ ๆ กาย
ห้องว่างในใจอ้างว้างมานาน หยุดมันไม่ค่อยไหว
ใครจะมาแทนที่ว่างข้าง ๆ กายกัน คนนั้นที่ฝันมานาน
บอกทีว่าเขาคือเธอใช่ไหม ที่คนนี้มีชีวิตเพื่อรอ
เหงาเป็นเพื่อนที่ดีในวันที่ไม่มีใคร
แค่ปลอบใจตัวเองเอาไว้ทุกวัน ให้ฉันมีแรงตื่นมา
อาจซักวันคงเจอคนนั้นซักที ที่ใจเฝ้าตามหา
หากันต่อไป แม้จะได้พบแค่หนทางตัน
ใครจะมีแทนที่ว่างข้าง ๆ ตัว ให้ไม่กลัวเหงารอบ ๆ กาย
ห้องว่างในใจอ้างว้างมานาน หยุดมันไม่ค่อยไหว
ใครจะมาแทนที่ว่างข้าง ๆ กายกัน คนนั้นที่ฝันมานาน
บอกทีว่าเขาคือเธอใช่ไหม ที่คนนี้มีชีวิตเพื่อรอ
คนนึงที่คำว่ารัก ยังไม่รู้อยู่ที่ไหน
แต่ว่าเขาก็มีหนึ่งใจ ที่มันจะมี ให้คน ๆ เดียว
ใครจะมีแทนที่ว่างข้าง ๆ ตัว ให้ไม่กลัวเหงารอบ ๆ กาย
ห้องว่างในใจอ้างว้างมานาน หยุดมันไม่ค่อยไหว
ใครจะมาแทนที่ว่างข้าง ๆ กายกัน คนนั้นที่ฝันมานาน
บอกทีว่าเขาคือเธอใช่ไหม ที่คนนี้มีชีวิตเพื่อรอ
เขาคือเธอใช่ไหม ที่จากนี้ขอมีชีวิตเพื่อเธอ