แม้ว่าแสงจะจาง จากขอบฟ้ามองไม่เห็นทาง
แม้ว่ามันจะดูเลือนราง มองไม่เห็นใคร
ฟ้าก็ดูหม่น ปลายผนทุกข์ทนแทบไม่ไหว
ใจก็ยิ่งคิดวุ่นวาย แต่ใช้เธอคนเดียวที่ยืนตรงนั้น
ปลายทางของเธอ ยังมีฝันให้เธอได้เดินมีความหวัง
ปลายทางของมัน อาจจะช้า แต่ก็คุ้ม ที่เธอล้ม
แสงของดวงจันทร์ จะนำทาง ให้เธอในคืน ที่หมดหวัง
แสงของตะวัน คือรางวัล ให้เธอได้ยืนขึ้นอีกครั้ง
