เสียงเล็กเล็กของเธอนั้นมันคอยหลอน มันลบไม่ได้
ในนาทีที่ผู้คนเขาต่างหัวเราะกัน ฉันร้องไห้
ฉันไม่รู้ว่ารองเท้าที่ใส่นั้น มันผิดข้าง
เดินพึมพำกลางถนนคนเดียวได้
คนไหนมองมาก็ช่าง
อย่าทำเป็นไม่รู้ เธอได้ทำอะไรไว้
ทำอะไรกับใคร ควรจะรู้ไว้บ้าง
หากว่าเธอเห็นฉัน ไม่ค่อยเต็มนัก
ก็เพราะเธอที่ทำฉันไง ให้ฉันกลายเป็นคนบ้า
ฉันไม่รู้มีใครไหมเป็นแบบฉัน ยิ่งรักยิ่งบ้า
ในนาทีที่หลับตาไม่อยากจะเห็นใคร ยิ่งเห็นหน้า
หูก็เพี้ยนได้ยินเสียงของเธอนั้น แว่วใกล้ใกล้
เป็นอะไรก็ไม่รู้ไม่เคยเป็น ไม่รู้จะหายเมื่อไร
อย่าทำเป็นไม่รู้ เธอได้ทำอะไรไว้
ทำอะไรกับใคร ควรจะรู้ไว้บ้าง
หากว่าเธอเห็นฉัน ไม่ค่อยเต็มนัก
ก็เพราะเธอที่ทำฉันไง
อย่าทำเป็นไม่รู้ เธอได้ทำอะไรไว้
ทำอะไรกับใคร ควรจะรู้ไว้บ้าง
หากว่าเธอเห็นฉัน ไม่ค่อยเต็มนัก
ก็เพราะเธอที่ทำฉันไง ให้ฉันกลายเป็นคนบ้า
อย่าทำเป็นไม่รู้ เธอได้ทำอะไรไว้
ทำอะไรกับใคร ควรจะรู้ไว้บ้าง
หากว่าเธอเห็นฉัน ไม่ค่อยเต็มนัก
ก็เพราะเธอที่ทำฉันไง
อย่าทำเป็นไม่รู้ เธอได้ทำอะไรไว้
ทำอะไรกับใคร ควรจะรู้ไว้บ้าง
หากว่าเธอเห็นฉัน ไม่ค่อยเต็มนัก
ก็เพราะเธอที่ทำฉันไง ให้ฉันกลายเป็นคนบ้า
ฉันกลายเป็นคนบ้า
ฉันกลายเป็นคนบ้า
