พาหุรัดรำพึงเนื้อเพลง | เนื้อเพลง พาหุรัดรำพึง ทรงไทย

แต่ก่อนตัวเรานั้น  เป็นชาวสยามนามประเทืองว่าเมืองไทย   
ไม่เคยจะอยากจากไปไหน  จนความรักพัดมาให้ไกลจากถิ่นฐาน
จากแม่น้ำเพระยา   สู้ฝั่งน้ำคงคาด้วยใจอันร้อนรน ร้าวราน   ขอนิวเดลีเป็นพยาน  อ้อนวอนทัชมาฮาลให้คืนเธอมาสักที

เธออยู่พาหุรัด เธอคงเข้มตาโตและโดนโดนหัวใจ   สองคนได้ผูกใจกันไว้  ตามกองผ้ามากมายหลากหลายหลากสี
อยู่ๆมาเธอหายไป   คนที่ร้านว่าเธอกลับบ้านไปไม่รู้ไม่ชี้  หัวใจแทบป่นเป็นทุลี  เก็บทรัพย์สินทั้งหมดที่มีแล้วบินมาสู่
ประเทศอินดีย  

รอนแรม ทิวา ราตรี  ขอเทพและเทวี ช่วยดลบันดาลให้ชีวิตนี้มีเธอ  

กี่แห่งกี่สถาน   กี่มหานทีและธาร ไหลริน   เหนือสุดสู่ทักษิณ   จากเมืองท่าบอมเบสู่พาราณสี  
กี่เวลาล่วงไป   สุดมหาคีรีหิมาลัย ไม่เจอสักที   เหลือเงินแค่ไม่กี่รูปี  จะต้องรู้ให้ได้ว่าตัวแม่นางอยู่ไหน  
โทรกลับพาหุรัด  เผื่อทางนั้นจะรู้ข่าวคราวเรื่องของเธอ   
ได้ยินบางอย่างแทบจะเพ้อ  สิ่งนั้นคือเสียงเธอตอบรับอยู่ปลายสาย
ดั่งรามเจอสีดา   แต่ว่าท้องนภาก็ยังคอยคั่นกลางเอาไว้   เมื่อโทรศัพท์ตัดสาไป  คำสุดท้ายได้ยินว่ามาอินเดียทำไม
เธออยู่แถวสีลม