สูญสิ้นความรัก ในชาตินี้
ตรมเหลือดี ชาตินี้น้อยวาสนา
สร้างไม่ถึง จึงต้องช้ำวิญญา
เพราะเธอ นั้นเป็นดอกฟ้า
สูงไกลเกินจะหมายปอง
สูงสุดสอย เฝ้าคอยแต่หวัง
ชาวฟ้ายัง มุ่งหวังเธอไปแนบครอง
สุดเจ็บช้ำ กลืนกล้ำน้ำตานอง
ฟ้าเอ๋ย ฉันเคยร่ำร้อง
หมายปองฟ้าครองดวงใจ
แหงนมอง ละอองเกล็ดฟ้า
พร่างพราวตา แดนนภาไสว
ฟ้าไม่โน้มกิ่ง กลับทอดทิ้ง
ปล่อยไว้ ลับตาห่างไกล
หัวใจฉัน แทบขาดรอน
สูงสุดไกล เกินเอื้อมไขว่คว้า
มองนภา ดอกฟ้าโสภาสุดสอย
เอื้อมไม่ถึง จึงสิ้นหวังรอคอย
เพราะตัว ฉันมีค่าน้อย
ฟ้าจึงลับ ลอยไกลตา
สูงสุดไกล เกินเอื้อมไขว่คว้า
มองนภา ดอกฟ้าโสภาสุดสอย
เอื้อมไม่ถึง จึงสิ้นหวังรอคอย
เพราะตัว ฉันมีค่าน้อย
ฟ้าจึงลับ ลอยไกลตา
