ฉันนำเอาธรรมะ ฉันนำเอาความจริง
ฉันนำเอาความรัก เล่าสู่ผู้คน
ให้คนมีความหวัง ให้คนมีความหมาย
ผ่านคืนอันเลวร้าย สู่วันใฝ่ฝัน
โลกมีแต่ความทุกข์ ทุกคนต่างรู้ดี
ผู้คนในวันนี้ โลภโมโทสัน
ลุ่มหลงและเมามัว ไม่เคยคิดแบ่งปัน
สังคมอยู่ร่วมกัน นับวันวุ่นวาย
เมื่อคนหายใจเป็นเงินทอง
แม้ญาติพี่น้องยังฆ่ากัน
ศีลธรรมเสื่อมทรุดสังคมทราม
ชีวิตตกต่ำไร้หลักประกัน
คนไม่มีธรรมะ เหมือนเรือไร้หางเรือ
ลอยวนในทะเล แห่งอวิชา
คนนั้นสัตว์ประเสริฐ กำเนิดจากเมตตา
ลุ่มหลงแต่ตัณหา โลกาวอดวาย
คนไม่มีธรรมะ เหมือนเรือไร้หางเรือ
ลอยวนในทะเล แห่งอวิชา
คนนั้นสัตว์ประเสริฐ กำเนิดจากเมตตา
ลุ่มหลงแต่ตัณหา โลกาวอดวาย
ฉันนำเอาธรรมะ ฉันนำเอาความจริง
ฉันนำเอาความรัก เล่าสู่ผู้คน
ให้คนมีความหวัง ให้คนมีความหมาย
ผ่านคืนอันเลวร้าย สู่วันใฝ่ฝัน
สร้างทางไว้กลางใจ ก้าวไปอย่าไหวหวั่น
ฟ้ากว้างทางไม่ตัน สู่วันฟ้าใหม่
ธรรมะคือสะพาน รุ้งโค้งในฟ้าใส
ก้าวข้ามทุกข์ทางใจ ถึงสัจธรรม
ขอให้ธรรมะจงคุ้มครอง
คนคือพี่น้องต้องรักกัน
ศีลธรรมนำทางสว่างตา
กิเลสตัณหาจงสูญพลัน
ขอให้ธรรมะจงคุ้มครอง
คนคือพี่น้องต้องรักกัน
ศีลธรรมนำทางสว่างตา
กิเลสตัณหาจงสูญพลัน
ขอให้ธรรมะจงคุ้มครอง