40 ปีอย่าให้มันสูญเปล่า
หยุดหงอยเหงาเถิดเพื่อน
เหลือเวลาอีกไม่มาก
กาลเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไป
ไฉนจึงจ่อมจมอยู่กับความอาภัพ
วันที่เหลือจงตั้งตรง ดุจดังขุนเขา
ลดความก้าวร้าว แปรเป็นอ่อนโยน
ดวงใจอาดูร แปรเป็นยินดี
จะเหลือซักกี่ปี ก็ช่างมัน
ไม่ขึ้นสวรรค์ ไม่ตกนรก
อยู่บนโลกกลมๆ ก็ถมไป
มาเถิดมาเพื่อนฝูง ตั้งศูนย์ที่หลักสี่
อายุเราก็ปูนนี้ ชั่วดี สาระพัน
จงกอบกำความฝัน แปรฝันเป็นความจริง
ชีวิตคนนั้นคือลิ่ง อันสวยสดงดงาม
(พูด) สี่สิบยังเสียงขนาดนี้
แล้วหกสิบจะขนาดไหน ไอเลิฟยู
(แหม พอยายไม่อยู่ล่ะซ่าเชียวนะไอ้แก่)
มาเถิดมาเพื่อนฝูง ตั้งศูนย์ที่หลักสี่
อายุเราก็ปูนนี้ ชั่วดี สาระพัน
จงกอบกำความฝัน แปรฝันเป็นความจริง
ชีวิตคนนั้นคือลิ่ง อันสวยสดงดงาม
40 ปีอย่าให้มันสูญเปล่า
หยุดงี่เง่าเถิดเพื่อน ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน
คนเรานั้นต้องมีกฎเกณฑ์
ตัวเราผู้ก่อเวร ก่อกรรมถลำใจ
ลอยล่องไปกระเจิดกระเจิง โลกอันเวิ้งว้าง
เห็นอะไรบ้าง รับรู้ชั่วดี
กลับมาตั้งศูนย์ ครึ่งชีวิตคน
จงค้นหาเหตุผล อันสร้างสรรค์
ชีวิตเราคือรางวัล………อันมีค่า
(หันหลังให้สุรา) หันหน้าหาตัวเอง
(หันหลังให้กัญชา) หันหน้าหาตัวเอง
(หันหลังให้สุรา) หันหน้าหาตัวเอง
(หันหลังให้กัญชา) หันหน้าหาตัวเอง
(หันหลังให้สุรา) หันหน้าหาตัวเอง
(หันหลังให้กัญชา) หันหน้าหาตัวเอง
(หันหลังให้สุรา) หันหน้าหาตัวเอง
(หันหลังให้กัญชา) หันหน้าหาตัวเอง
(หันหลังให้สุรา) หันหน้าหาตัวเอง
(หันหลังให้กัญชา) หันหน้าหาตัวเอง
(หันหลังให้สุรา) หันหน้าหาตัวเอง
(หันหลังให้กัญชา) หันหน้าหาตัวเอง