เนื้อเพลง อีสานจงเจริญ คาราบาว
บ้านฉันนั้นศรีสะเกษ อาณาเขตสุดชายแดนไทย
ดินแดนที่มีบันได ป่ายขึ้นไปยอดเขาพระวิหาร
ยังคงมีมนต์บันดาล ให้เราลูกหลานเคารพบูชา
บ้านฉันนั้นแดนอีสาน ตำนานปู่สังกะสา
พี่น้องเฮาเคยก้มหน้า ทำนาทำสวนทำไร
บัดนี้อิสานเปลี่ยนไป หมู่เฮาหญิงชายต้องเร่ขายแรงงาน
บ้านฉันนั้นคือเผ่าชน อดทนบึกบึนเป็นที่หนึ่ง
สังคมได้พิงได้พึ่ง พาแรงกายรับใช้ไปทั่ว
อิสานท้องฟ้าสลัว มืดมิดมัวและน่าสงสาร
ตำนานที่ยังทุกข์ยาก
ผู้คนอยู่อย่างลำบาก
พากันทอดทิ้งรกราก
เราจะฝากอิสานไว้กับใคร
คนอิสานบ่เคยแล้งน้ำใจ
ถ้าขาดเราไปแดนไทยสะเทือน
บ้านฉันนั้นยังดิ้นรน บรรพชนอิสานนักสู้
ศิลปะตกทอดเรียนรู้ เมืองครูหมอแคนหมอลำ
ปลอบใจกันเองในยามค่ำ ล้อมลงร่ายรำอิสานจงเจริญ
ตำนานที่ยังทุกข์ยาก
ผู้คนอยู่อย่างลำบาก
พากันทอดทิ้งรกราก
เราจะฝากอิสานไว้กับใคร
คนอิสานบ่เคยแล้งน้ำใจ
ถ้าขาดเราไปแดนไทยสะเทือน
บ้านฉันนั้นยังดิ้นรน บรรพชนอิสานนักสู้
ศิลปะตกทอดเรียนรู้ เมืองครูหมอแคนหมอลำ
ปลอบใจกันเองในยามค่ำ ล้อมลงร่ายรำอิสานจงเจริญ
