*** อย่าได้ลืมเลือน น้ำพริกแกงถ้วยเก่า
มันหล่อเลี้ยงเรา เมื่อคราวตีนเท่าฝาหอย
ไปเจอะแซนวิช น้ำพริกน้ำแกงเลยกร่อย
ได้ชิมเข้าหน่อย ก็อย่าลืมอาหารบ้านเรา
อยู่มาจนวันนี้พวกเราก็มีทุกอย่าง
เก็บให้คนข้างหลังเอาไว้บ้างเป็นไร
อยากจะร่ำจะร้องมันก็ต้องเป็นไทย
สืบเนื่องจำเอาไว้เพื่อกันมิให้ลืมเลือน
เกิดมาก่อนพวกเขาได้ย่ำรอยเท้าไทย ๆ
ฝากแผ่นดินเอาไว้คงดูได้ไม่เชย ๆ
ต่างชาติยังชื่นชมแล้วไทยนิยมไหนเอ่ย
มัวปล่อยปละละเลยก็ใครเล่าเหวยลืมตัว
* เราเป็นไทย อย่าเผลอใจลืมชาติเผ่าพันธุ์
อย่าทำ อย่างนั้น สักวันชาติคงอับเฉา
เราก็มี ของดีที่เป็นของเรา
เราต้องเอา ของเราให้เขาได้ดู
** ให้โลกรับรู้ปลาทูน้ำพริกแกงป่า
สืบกันนานมาสมญาแห่งเมืองสยาม
มีแต่รอยยิ้มพิมพ์ใจน้ำใจงดงาม
มีวัฒนธรรมความเจริญของคนรุ่นเก่า
( ซ้ำ *,**,***,**,***,**,***,**,***)
ให้โลกรับรู้