แกร่งดังเช่นภูผา ใหญ่และสูงเสียดฟ้า
หนึ่งชีวิตคือธรรมดา กี่รอยแผลยินดีรับมา ในคราที่โลกโหดร้าย
ไม่หลีกหนีไปไหน ไม่เคยคิดหวั่นไหว
ตระหง่านไว้ให้ใครได้ชื่นชม หนึ่งชีวิตท่ามกลางคลื่นลม มีปะปนดีร้าย
แต่งเติมสีและสัน ด้วยห่าฝนจากฟ้า
แต่งขอบผาด้วยไฟของเมฆดำ เปรียบพายุที่โหมกระหน่ำ ดังปลายพู่กันสั่นไหว
ความโหดร้ายวันนี้ เจ็บและช้ำคราวนี้ กอดเก็บไว้และจำให้ขึ้นใจ
เหมือนดั่งวันไหน ที่เคยสวมกอด วันที่แสนงดงาม
ความจริงจากฟ้า ขีดไว้ให้โลกสวยงาม
เศษส่วนภูผาที่โดนกัดกร่อน มันยังคงสอนใจ
ยามค่ำคืนท้องฟ้ามีดวงจันทรางดงามสดใส กี่รอยแผลที่เคย ถูกก้อนหินทำลาย
บาดรอยลึกเกิดเป็นทางกว้างใหญ่ให้เห็น กระต่ายบนฟ้าแสนไกล
ความจริงจากฟ้า ขีดไว้ให้โลกสวยงาม
เศษส่วนภูผาที่โดนกัดกร่อน มันยังสั่งและสอน
ให้มีชีวิต ยอมรับกับความผันแปร
อาจเคยแพ้ และต้องเจ็บปวด
มีรอยความผิดหวัง และคราบน้ำตา
(มันยังสั่งสอนหัวใจ)
ความจริงจากฟ้า ขีดไว้ให้โลกสวยงาม
เศษส่วนภูผาที่โดนกัดกร่อน มันยังสั่งและสอน
ให้มีชีวิต ยอมรับกับความผันแปร
อาจเคยแพ้ และต้องเจ็บปวด
มีรอยความผิดหวัง และคราบน้ำตา
มันยังสั่งสอนหัวใจ มันคือความจริงจากฟ้า
