มือถือก็มีเบอร์ที่เมมไว้ก็อยู่ แต่รักลาไกลสุดกู่
จึงต้องสู้กับความคิดถึง คนที่เคยเรียกแฟนแน่นหนัก
เขามีรักมากกว่าหนึ่ง ความผูกพันโดนหารเกินครึ่ง
คิดถึงจึงไม่โทรหา เมื่อรักเริ่มจาง
คนไม่มีทางเหมือนเก่า พันธะหัวใจปากเปล่า
นานเข้าก็ลืมรักษา ลืมเมื่อคราวสองเราดิ้นรน
ร่วมจนร่วมสู้ฟันฝ่า พอได้ดีก็ทำเมินหน้า
จึงบอกใจว่าพอแล้ว ยิ่งแคร์ผู้แพ้ก็ยิ่งไร้ค่า
เศษรักในหางตา ใช้กล้องส่องหายังไม่เห็นแวว
ยิ่งเรียกร้อง เขายิ่งมองเหมือนดังเศษแก้ว
แค่รอให้โทรหายังแห้ว
เข้าแถวรอคิวเลิกรา คิดถึงแค่ไหน
คงเลิกโทรไปเว้าวอน ต้องใช้คำว่าลาก่อน
กับคนที่ใจโหยหา หยุดแสดงว่ายังมีเรา
ปล่อยให้เขารักกันดีกว่า ถ้าความคิดถึงเข้าตา
จะท่องคำว่าทำใจ ยิ่งแคร์ผู้แพ้ก็ยิ่งไร้ค่า
เศษรักในหางตา ใช้กล้องส่องหายังไม่เห็นแวว
ยิ่งเรียกร้อง เขายิ่งมองเหมือนดังเศษแก้ว
แค่รอให้โทรหายังแห้ว
เข้าแถวรอคิวเลิกรา คิดถึงแค่ไหน
คงเลิกโทรไปเว้าวอน ต้องใช้คำว่าลาก่อน
กับคนที่ใจโหยหา หยุดแสดงว่ายังมีเรา
ปล่อยให้เขารักกันดีกว่า
ถ้าความคิดถึงเข้าตา จะท่องคำว่าทำใจ
