กลัวต้องเสียเธอไปสักวัน กลัวว่าฉันจะไม่มีใคร
ขาดเธอแล้วจะเดินยังไง เจ็บแค่ไหนจึงซ่อนอาการ
เธอจะไม่สนไม่ดูแล ทนทำได้แค่นิ่งเงียบงัน
ยังมีเธออีกวันก็เป็นสุขใจ
จนเมื่อถามตัวเองมานาน ทนแล้วฉันได้รับอะไร
เจ็บและเหงาไม่เบาลงไป ทนแค่ไหนแค่ซื้อเวลา
มีเธอก็เหมือนไม่มีใคร รางวัลที่ได้แค่หยดน้ำตา
อีกไม่นาน ไม่ช้าก็คงขาดใจ
จะอยู่กับฉัน หรือทิ้งกันไป
ในวันนี้อย่างไหน ก็เจ็บเหมือนกัน
ไม่เคยได้ความสำคัญ ไม่ว่าเมื่อใด
ต้องทนเพื่อรัก เพื่อรักต้องทน
ไม่มีผลกับคนใจร้าย ในวันนี้ให้เธอเลิกไป ช้ำใจน้อยกว่า
คำว่ารักคือการห่างห่าง คำว่ารักคือช่างปะไร
คำว่ารักคือความเดียวดาย คำว่ารักไม่ได้คืนมา
มีเธอก็เหมือนไม่มีใคร รางวัลที่ได้แค่หยดน้ำตา
อีกไม่นาน ไม่ช้าก็คงขาดใจ
จะอยู่กับฉัน หรือทิ้งกันไป
ในวันนี้อย่างไหน ก็เจ็บเหมือนกัน
ไม่เคยได้ความสำคัญ ไม่ว่าเมื่อใด
ต้องทนเพื่อรัก เพื่อรักต้องทน
ไม่มีผลกับคนใจร้าย ในวันนี้ให้เธอเลิกไป ช้ำใจน้อยกว่า
จะอยู่กับฉัน หรือทิ้งกันไป
ในวันนี้อย่างไหน ก็เจ็บเหมือนกัน
ไม่เคยได้ความสำคัญ ไม่ว่าเมื่อใด
ต้องทนเพื่อรัก เพื่อรักต้องทน
ไม่มีผลกับคนใจร้าย ในวันนี้ให้เธอเลิกไป ช้ำใจน้อยกว่า
ที่ผ่านมานั้น ฉันคิดทุกที ไม่มีเธอต้องใจสลาย
แต่วันนี้ให้เธอเลิกไป ช้ำใจน้อยกว่า
ในวันนี้ไม่มีเหลือใคร เสียใจน้อยกว่า