มีคนคนหนึ่ง ที่เคยท้อใจ
เจอวันที่มันเจ็บ เจอวันที่มันเหนื่อย
อยู่กับอดีต ที่มันไม่อาจทำใจ
ไม่เห็นหนทางจะไป เหมือนฉันนั้นไม่มีใครเข้าใจซักครั้ง
จนเมื่อฉันได้พบเธอ เหมือนฉันยังมีความหวัง
เธอคือตะวันที่ฉันเฝ้าคอย ในวันเวลาที่ใจมืดมน
เหมือนแสงสว่าง ส่องอยู่ที่ปลายอุโมงค์
ให้ฉันได้มองเห็นทางไป
กลางคืน กลางวันที่เคยว่างเปล่า
เวลาเดินไปกับความเงียบเหงา
ฉันมีเพียงเธอ ที่ผ่านเข้ามาในใจ
และทำให้ใจฉันรักใคร ได้อีกครั้งหนึ่ง
ดีใจที่มีเธออยู่ไม่ไกล กุมมือให้ใจอุ่น มีเธอในอ้อมกอด
เธอทำให้คน คนหนึ่งซึ้งใจรู้ไหม
ฉันไม่เรียกร้องอะไร ฉันไม่ต้องการอะไรจากเธอทั้งนั้น
นอกจากรักที่จริงจัง รักที่ยาวนานได้ไหม
เธอคือตะวันที่ฉันเฝ้าคอย ในวันเวลาที่ใจมืดมน
เหมือนแสงสว่าง ส่องอยู่ที่ปลายอุโมงค์
ให้ฉันได้มองเห็นทางไป
กลางคืน กลางวันที่เคยว่างเปล่า
เวลาเดินไปกับความเงียบเหงา
ฉันมีเพียงเธอ ที่ผ่านเข้ามาในใจ
และทำให้ใจฉันรักใคร ได้อีกครั้งหนึ่ง
ถ้าหากไม่มีเธออยู่ ก็คงไม่รู้ทางออก..อยู่ที่ไหน
เธอคือตะวันที่ฉันเฝ้าคอย ในวันเวลาที่ใจมืดมน
เหมือนแสงสว่าง ส่องอยู่ที่ปลายอุโมงค์
ให้ฉันได้มองเห็นทางไป
กลางคืนกลางวันที่เคยว่างเปล่า
เวลาเดินไปกับความเงียบเหงา
ฉันมีเพียงเธอ ที่ผ่านเข้ามาในใจ
และทำให้ใจฉันรักใคร ได้อีกครั้งหนึ่ง
เหมือนแสงสว่าง ที่ปลายอุโมงค์
อยากบอกว่าฉัน รักเธอเท่านั้น..