(พูด) เช กูวาร่า จิตร ภูมิศักดิ์ ลุง อัศนี พลจันทร์
คนเหล่านี้ล้วนตายจากพวกเราไปกันหมดแล้วล่ะ
หลานเอ๊ย พวกเขาน่ะอยู่บนโลกนี้ด้วยอุดมการณ์
อันสูงส่ง ไม่ได้สักแต่ว่าเกิดมาชีวิตอยู่ไปวันๆ หรอก
ฉันเคยคิด ว่าตัวเองนั้นชาญฉลาด
แต่คืนวันผันผ่านพ้นไป
กลับพบความจริงว่าก็ยังโง่อยู่
คือเหตุผลที่คนโง่เขลา
ลุ่มหลงเงา ลืมดูตัวจนลืมตน
ทั้งเคยคิดว่าตัวเอง
ช่างว่องไวและแสนเก่งกาจ
เหมือนกระสุนเหมือนดินระเบิด
เหนือคนทั้งปวง
ดั่งธนู หอก หลาว แหลน ทวน
มันไม่มีวิญญาณ เป็นคนไม่มีอุดมการณ์
*ชีวิต อยู่บนโลกไม่เกินร้อยปี
นั่นคือความจริง
อยู่กับกาลเวลาผันแปร
นั่นคือความจริง
มีชีวิตต้องมีวิญญาณ
มีอุดมการณ์ (ชีวิต)
**เราจะต้องไป กลับไปที่ๆ เราเคยมา
กลับไปยังผืนดินท้องฟ้า และสายน้ำ
สิ่งที่เหลือคือความว่างเปล่า
กับคำบอกเล่าของคนชรา
ว่าชีพนี้ใครมีให้ปวงชน
( * )
โฮ โฮ คุณมีมั่งหรือยัง
(**,*,*,*)