ประตูโรงงานปิดแล้วตัวเรา
(เทียรี่) ปะกะตูปิดอีกแล้ว (ปิด)
ก็ถึงคราวหมองหม่น
(เล็ก) หนทางมืดมนจะมีกี่คน
(เทียรี่) นั่นนะซิ มาเข้าใจเห็นใจ
(เล็ก) อยู่เพื่องานทำเพื่อเงิน
(เทียรี่) ได้กี่ตังค์กันเชียวฮะ เดือนละไม่เท่าไหร่
(เล็ก) ไม่พอยาไส้เลี้ยงลูกเลี้ยงเมีย
(เทียรี่) ก็มีเมียหลายคนนี่ (มีคนเดียว)
ได้เป็นวันๆ
(เล็ก) บ่นจริงจริง และแก่อีกต่างหาก
เป็นกรรมกรเร่ขายแรงงาน
(เทียรี่) ฉันมันแสนลำบาก
(เล็ก) ชีวิตทุกข์ยากค่าหยูกค่ายา
(เทียรี่) ค่าโน่นค่านี่ ค่าน้ำค่าไฟ
(เล็ก) บ้านต้องเช่าละค่าข้าวค่าเหล้า
(เทียรี่) สำคัญนะค่าเหล้า
แล้วจะเหลืออะไรล่ะ
(เล็ก) สิ้นเดือนสุดท้ายจะให้ทำยังไงไรล่ะ
(เทียรี่) มันก็นั่นนะซิ
เพราะเขาเลิกจ้างแล้ว
(เล็ก) คิดขอทาน
(เทียรี่) ละอายใจอยู่
(เล็ก) คิดขอทาน
(เทียรี่) ละอายใจอยู่
(เล็ก) สัตว์ๆ สองมือยังดี (ก็สองมือยังดี)
(เทียรี่) สัตว์ๆ สองขายังอยู่ (สองขาก็ยังอยู่)
(เล็ก) สัตว์ๆ สองมือยังดี
(เทียรี่) สองขายังเดิน
(เล็ก) นั่นเด่ะแต่ใจไม่กล้า
(พร้อม) อยากตัดใจหวนกลับคืนสู่บ้านนา
ก็หมดปัญญาเขาแย่งที่นาไปแล้ว
(เล็ก) คิดขอทาน
(เทียรี่) ละอายใจอยู่
(เล็ก) คิดขอทาน
(เทียรี่) ละอายใจอยู่
(เล็ก) สัตว์ๆ สองมือยังดี (ก็สองมือยังดี)
(เทียรี่) สัตว์ๆ สองขายังอยู่ (สองขาก็ยังอยู่)
(เล็ก) สัตว์ๆ สองมือยังดี
(เทียรี่) สองขายังเดิน
(เล็ก) นั่นเด่ะแต่ใจไม่กล้า
(พร้อม) อยากตัดใจหวนกลับคืนสู่บ้านนา
ก็หมดปัญญาเขาแย่งที่นาไปแล้ว
(เล็ก) ตึกรามใหญ่โตถนนมากมาย
(เทียรี่) อีกรถราก็ขวักไขว่
(เล็ก) ย่ำเดินเรื่อยไปสายตาจับจ้อง
(เทียรี่) ที่ป้ายรับคนงาน
(เล็ก) ค่ำลงแล้วร้านรวงก็ปิด
(เทียรี่) ปิดทำไมหะ
(เล็ก) ก็นั่นนะซิ โธ่กลัวโดนปล้นมั๊ง
(เทียรี่) แหล่งราตรีเบ่งบานนะซิ
(เล็ก) สถานบริการสาวน้อยทำงาน
(เทียรี่) ก็จ๋าจ้ะ จ๋าจ้ะ กันตัวเป็นเกลียว
(เล็ก) เป็นชายอย่างฉันมันนึกน้อยใจ
(เทียรี่) เนี่ยะน้อยใจ ขายใครไม่ออก
(เล็ก) เหมือนถุยบ้านนอก จะมีก็แรง
(เทียรี่) ที่เอาไว้ไถนา
(เล็ก) หมดเรี่ยวแรงยังเข้าโรงฆ่าสัตว์
(เทียรี่) เจ็บใจจริงๆ มันยังได้ราคา
(เล็ก) เนื้อหนังมังสาของคนกับควาย
(เทียรี่) ก็นั่นนะซิ
แล้วใครจะเหนียวกว่ากัน