หากลมพัด ไม่ปลิวปลิดใบไม้ไหว
เธอนั้นเพียงเดินผ่านไป อาจเป็นเสี้ยวนาทีที่เธอคลาดกัน
หากดอกไม้ ผลิบานอย่างไร้สีสัน
ไม่งดงามพอให้ฉัน หยุดและพบเธอในตอนนั้น วันนี้จะเป็นอย่างไร
ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน กลับได้พบเมื่อเธอเข้ามา
จับมือเธอ ซบลงตรงข้ามกัน ขออยู่อย่างนั้นเหมือนเวลาไม่หมุนไป
จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน จากวันนี้จนนานแค่ไหน
จะขอ แค่มีเธอข้างกาย โชคดีแค่ไหน เมื่อหมดใจที่ฉันมี ได้พบเธอ
เมื่อลมหนาว ปกคลุมเส้นทางทุกสาย
ถ้ารถขบวนสุดท้าย หยุดและรับเธอไปห่าง ก็ไม่อาจได้พบกัน
และถ้าบนฟ้า มืดมนไม่มีแสงจันทร์
เพียงก้าวเดียวที่ผ่านฉัน เธอไม่แหงนขึ้นมองบนนั้น คงไม่มีวันได้เจอ
ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน กลับได้พบเมื่อเธอเข้ามา
จับมือเธอ ซบลงตรงข้ามกัน ขออยู่อย่างนั้นเหมือนเวลาไม่หมุนไป
จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน จากวันนี้จนนานแค่ไหน
จะขอ แค่มีเธอข้างกาย โชคดีแค่ไหน เมื่อหมดใจที่ฉันมี ได้พบเธอ
เฝ้ารอเพื่อได้พบเธอทั้งชีวิตนี้ (ทั้งใจที่ฉันมี)
ทุกนาทีฉันมีแค่เธอ (มีแต่เธอคนนี้มีแค่เธอ)
เมื่อฉันได้รู้ว่าวันพรุ่งนี้ จะมีไว้เพื่อใคร
เหนื่อยเพียงใด พร้อมจะเจอ ขอแค่มีเธอและฉัน จากตรงนี้
ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน กลับได้พบเมื่อเธอเข้ามา
จับมือเธอ ซบลงตรงข้ามกัน ขออยู่อย่างนั้นเหมือนเวลาไม่หมุนไป
จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน จากวันนี้จนนานแค่ไหน
จะขอ แค่มีเธอข้างกาย โชคดีแค่ไหน เมื่อหมดใจที่ฉันมี
ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน กลับได้พบเมื่อเธอเข้ามา
จับมือเธอ ซบลงตรงข้ามกัน ขออยู่อย่างนั้นเหมือนเวลาไม่หมุนไป
จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน จากวันนี้จนนานแค่ไหน
จะขอ แค่มีเธอข้างกาย โชคดีแค่ไหน เมื่อหมดใจที่ฉันมี ได้พบเธอ
