มองดูผู้คนสับสนทุรนทุราย
เงียบเหงาเดียวดายหดหู่อ้างว้างทุกข์ทน ทรมาน
เป็นธรรมดา ชีวิตไม่ได้งดงาม
เหมือนดังนิทาน จะวอนให้ฟ้าบันดาลสมดังใจ
แต่ชีวิตยังเดินต่อไปใช่ไหม
สุดท้ายแล้วเราต้องไปต่อ
เพราะว่าฟ้าก็คงไม่ฟังคำขอ
หรือจะรอต่อไปอย่างไร้ประโยชน์
โดดเดี่ยวเดียวดายแม้วันที่ฉันทุกข์ทน
เหลียวมองผู้คนไม่มีใครรู้ว่าเรามีตัวตน
มองไปทางไหนโลกเรามันช่างมืดมน
ผู้คนต่างสนแต่เรื่องตัวเองทั้งนั้น
แต่ชีวิตยังเดินต่อไปใช่ไหม
สุดท้ายแล้วเราต้องไปต่อ
เพราะว่าฟ้าก็คงไม่ฟังคำขอ
คงไม่รอให้ฟ้ากำหนดมัน
ชีวิตไม่ได้ดั่งใจ รักไม่เคยได้มา
ฟ้าคงไม่บันดาลกลีบกุหลาบโรยให้ไว้
แต่ฉันก็ต้องเข้าใจ เรียนรู้เพื่อก้าวต่อไป
ไม่มีอะไร ได้ดั่งใจเราไปเสียทุกอย่าง
ชีวิตไม่ได้ดั่งใจ รักไม่เคยได้มา
ฟ้าคงไม่บันดาล ไม่มีอะไรได้ดั่งใจเรา
ชีวิตไม่ได้ดั่งใจ รักไม่เคยได้มา
ฟ้าคงไม่บันดาลกลีบกุหลาบโรยให้ไว้
แต่ฉันก็ต้องเข้าใจ เรียนรู้เพื่อก้าวต่อไป
ไม่มีอะไร ได้ดั่งใจเรา
ชีวิตไม่ได้ดั่งใจ รักไม่เคยได้มา
ฟ้าคงไม่บันดาลกลีบกุหลาบโรยให้ไว้
แต่ฉันก็ต้องเข้าใจ เรียนรู้เพื่อก้าวต่อไป
ไม่มีอะไร ได้ดั่งใจเราไปเสียทุกอย่าง
เพราะไม่มีอะไร ได้ดั่งใจเราเสียทุกอย่าง
