เนิ่นนานเท่าไรที่ฉันต้องทนเหงา ปวดร้าวในใจ
มองดูผู้คนที่เขาจูงมือเดินผ่านฉันไป ใจมันก็ทนไม่ไหว
วันที่สำคัญทุกวันเขาคงไม่ห่างกันไกล แต่ฉันไม่มีใคร
ได้แต่หวังจะมีสักคนเข้าใจ แต่ไม่รู้ ว่ามันจะมีไหม
ยังอยู่ตรงนี้เงียบเหงาเหมือนอย่างเคย
ในคำคืนนี้ ฉันเหงาเหลือเกิน ฉันต้องทำยังไง
อีกคืนที่สำคัญที่ฉันไม่มีใคร ฉันต้องทนให้ไหว
ต่อให้มันปวดร้าวลึก ๆ ข้างในใจ
ต่อให้วันพรุ่งนี้ฉันต้องเหงาเดียวดาย
สักเท่าไร แต่ฉันก็ยังอบอุ่นในหัวใจ
โอบกอดกับความเหงาได้สบาย ฉันไม่เป็นไร
ได้แต่หวังจะมีสักคนเข้าใจ แต่ไม่รู้ ว่ามันจะมีไหม
ยังอยู่ตรงนี้เงียบเหงาเหมือนอย่างเคย
ในคำคืนนี้ ฉันเหงาเหลือเกิน ฉันต้องทำยังไง
อีกคืนที่สำคัญที่ฉันไม่มีใคร ฉันต้องทนให้ไหว
ต่อให้มันปวดร้าวลึก ๆ ข้างในใจ
ต่อให้วันพรุ่งนี้ฉันต้องเหงาเดียวดาย
สักเท่าไร แต่ฉันก็ยังอบอุ่นในหัวใจ
โอบกอดกับความเหงาได้สบาย ฉันไม่เป็นไร
โอบกอดกับความเหงาได้สบาย ฉันไม่เป็นไร