เออ อิงเอย เออ เออ เอิงเอย
วณิพกพเนจร (วณิพกพเนจร)
ตาบอดแรมรอนมาขอทานท่านกิน
(สร้อย) ตาบอดแรมรอนมาขอทานท่านกิน
ตาบอดแรมรอนมาขอทานท่านกิน
แม่เฒ่าเล่ารวยอารมณ์ขัน
แม่เพลงวณิพกเมืองสุพรรณ
ลูกเต้าไม่มีไว้ใช้งาน
ถือมีดปาดตาลหลาวไม้ปิ้งไก่
(สร้อย) แม่เฒ่าเล่ารวยอารมณ์ขัน
แม่เพลงวณิพกเมืองสุพรรณ
ลูกเต้าไม่มีไว้ใช้งาน
ถือมีดปาดตาลหลาวไม้ปิ้งไก่
ตาแกบอด (ตาแกบอด)
มองไม่เห็น (มองไม่เห็น)
ร้องเพลงขอทานด้วยความจำเป็น
ชีวิตลำเค็ญหนอยายสำอาง
(สร้อย) ร้องเพลงขอทานด้วยความจำเป็น
ชีวิตลำเค็ญหนอยายสำอาง
แม่เฒ่าเล่าขานตำนานเพลง
ขับกล่อมบรรเลงเพลงขอทาน
เศษเงินอาหารให้เจือจาน
ผ่านพ้นคืนวันอันหนาวเย็น
(สร้อย) แม่เฒ่าเล่าขานตำนานเพลง
แม่เพลงวณิพกเมืองสุพรรณ
ลูกเต้าไม่มีไว้ใช้งาน
ถือมีดปาดตาลหลาวไม้ปิ้งไก่
ตาแกบอด (ตาแกบอด)
มองไม่เห็น (มองไม่เห็น)
ร้องเพลงขอทานด้วยความจำเป็น
ชีวิตลำเค็ญหนอยายสำอาง
เออ…ที่ขอทานเขากินนั้นฉันไม่อายหรอก
อายอดท้องกิ่วหิวไม่ไหว
ก็เกิดมาจากบ้านนอกใกล้คอกนา
พอสี่ขวบโตมาล่ะตาก็มืดไป
เคยมีผัวใหม่เก่าล่ะเขาก็ตายจาก
ต้องตกระกำลำบากไปกันยกใหญ่
เลยขอทานเขากินร้องเป็นศิลปะ
อันพ่อแม่ให้มาเป็นมรดกไทย
เป็นมรดกตกทอดมาจนแก่เฒ่า
จนเดินเหินแข้งเข่าชักจะไม่ไหว
แล้วกรมประชาสงเคราะห์เขาก็จับตัว
ว่าขอทานนี้ชั่วขอไม่ได้
ไปติดอยู่สองทีก็หลายปีอยู่
เลยมานั่งนึกดูค่อยชักจะเปลี่ยนใจ
ถ้าขอทานเขากินช่างน่ารำคาญ
เลยคว้ามีดปาดตาลไปหลาวไม้ปิ่งไก่
(สร้อย) เอ้าขอทานเขากินล่ะมันน่ารำคาญ
เลยคว้ามีดปาดตาลไปหลาวไม้ปิ่งไก่
เออ….เอิงเอย….แม่เฒ่าเล่ามาสู่ลูกหลาน
บทเรียนชีวิทยาทาน
ตำนานวณิพกเมืองสุพรรณ
จบชีวิตขอทานหลาวไม้ปิ่งไก่
(สร้อย) แม่เฒ่าเล่ามาสู่ลูกหลาน
บทเรียนชีวิทยาทาน
ตำนานวณิพกเมืองสุพรรณ
จบชีวิตขอทานหลาวไม้ปิ่งไก่
ตาแกบอด (ตาแกบอด)
มองไม่เห็น (มองไม่เห็น)
ร้องเพลงขอทานด้วยความจำเป็น
ชีวิตลำเค็ญหนอยายสำอาง
เออ….อิงเอย….เออ….เออ….เอิงเอย….
วณิพกพเนจร (วณิพกพเนจร)
ตาบอดแรมรอนมาขอทานท่านกิน
วณิพกพเนจร (วณิพกพเนจร)
(สร้อย) ตาบอดแรมรอนมาขอทานท่านกิน
ตาบอดแรมรอนมาขอทานท่านกิน