เมื่อรู้ว่าต้องร่ำลา มองฟ้าก็มืดมน
ขอให้เราสองคน จดจำให้แสนนาน
ฟ้านั้นจะสวยงาม เมื่อเราได้เจอกัน
แต่มันจะเป็นเมื่อไรไม่รู้
จะนาน เท่าไร ให้เราจงจดจำ สิ่งที่เราเคยทำไว้ด้วยกัน
เก็บบันทึก เอาไว้ เรื่องราวที่เคยผ่าน เราจากแต่อุ่นใจเสมอ
จำไว้ว่าจะกลับมาหากัน จำไว้ว่าเราเคยดีต่อกัน
วันนี้ถึงวันนั้นคงไม่นาน จะนับวันเวลาทุกนาที จนกว่าจะวันนั้น
หลายครั้งที่ร้องไห้ ก็ร้องไห้ด้วยกัน
หลายครั้งทะเลาะกัน ไม่นานก็พูดจา
เรียนรู้ที่จะรักกัน ด้วยยิ้มและน้ำตา แต่วันเวลาหมดลงตรงนี้