ผู้เฒ่าจามู อยู่มาร้อยปี
เปิ้นเป็นหมอปี๋ บ่ฮู้นรกสวรรค์
ฮู้ แต่ว่าป่า กำเนิดเป็นสายธาร
โค่นป่าสนวัดจันทร์ แม่แจ่มธารเหือดหาย
กว่าจะฮู้คิง แม่ปิงก็แห้งเหือด
นี่คือสายเลือด แห่งมูเส่คี
ดอยแห่งขุนน้ำ ป่าเขียวขจี
ดอยแห่งขุนผี ปันน้ำสู่นา ปกากะญอ
ป่าสนร่มเย็น เป็นต้นน้ำแม่แจ่ม
คืนนั้นจันทร์แรม โรงเลื่อยรัฐตั้งรอ
ใครเหวยบุกรุก ใครหวาใครหัวหมอ
ปกากะญอ สู้อยู่ป่าวัดจันทร์ อยู่ที่บ้านวัดจันทร์
(คอรัส) เหลาะ เหม่ เหม่ ผิ เหลาะ ทีทีซี
เหลาะ เหม่ เหม่ ผิ เหลาะ ทีทีซี
เหลาะ เหม่ เหม่ ผิ เหลาะ ทีทีซี
เหลาะ เหม่ เหม่ ผิ เหลาะ ทีทีซี
กวนไฟ ไฟดับ กวนน้ำ น้ำแห้ง
(กวนไฟ ไฟดับ กวนน้ำ น้ำแห้ง)
กวนป่า ป่าแล้ง ฟ้าจะหล่นทับ
ข้ารู้วันหนึ่งข้าจะแพ้
เพราะคนต่างเผ่าเข้ามามากมาย
ลูกหลานของข้าได้สูญหาย
หนุ่มสาวออกไปขายแรงและขายตัว
ลงเขา เข้าเมืองไม่กลับมา
ทิ้งป่าระงมถมไปทั่ว
เลื่อยเครื่องกังวานน่าหวาดกลัว
ฟ้าถล่มครอบครัวปกากะญอ
คอรัส) ปกากะญอ ปกากะญอ
ปกากะญอ แห่งมูเส่คี
ชีวิตผู้คน งามด้วยน้ำและดิน
ป่าเขาเป็นถิ่น น่าถนอมใช้
ปกากะญอ คนป่ามีหัวใจ
กับคนเมืองศิวิไลซ์ คุณว่าใครรุกป่า
คุณว่าใครรักป่า
คอรัส) เหลาะ เหม่ เหม่ ผิ เหลาะ ทีทีซี
เหลาะ เหม่ เหม่ ผิ เหลาะ ทีทีซี
เหลาะ เหม่ เหม่ ผิ เหลาะ ทีทีซี
กวนป่า ป่าแล้ง ฟ้าจะหล่นทับ
(ปกากะญอ) ปกากะญอ
(ปกากะญอ) ปกากะญอ
(ปกากะญอ) ปกากะญอ แห่งมูเส่คี
เหลาะ เหม่ เหม่ ผิ เหลาะ ทีทีซี
เหลาะ เหม่ เหม่ ผิ เหลาะ ทีทีซี
เหลาะ เหม่ เหม่ ผิ เหลาะ ทีทีซี
ปกากะญอ ปกากะญอ
ปกากะญอ แห่งมูเส่คี
