ฉันคิดถึงคนที่ไม่ได้ไปหา ฉันคิดถึงเธอสุดใจ
คิดในจินตนาการเอง ฉันเรียนรู้ ฉันควรบอกใคร
เวลาที่เธอเปิดใจไว้ ให้ใจฉันได้คิดถึง จึงเรียนรู้ว่าใครคือใคร
เมื่อความคิดมันสื่อถึงกันได้ เมื่อพูดคุยกันนั่นเอง
วันเวลาเลอะเลือน ร่างกายถูกกระทบกระเทือน
เตือนความจำได้คราได้ โอ้ใจให้คิดถึงคนหลายคน
หริ่งเรไรเงียบเสียง บางคนเย็นสบายหลับไปแล้ว
ความคุ้นเคยให้คิดถึง เสมือนไม่นาน เสมือนไม่นาน มานี้เอง
ฉันคิดถึงคนที่ไม่ได้ไปหา อยู่ซ้ำคืนซ้ำวันตั้งคำถาม
แรงรู้ดีว่าฉัน แรงมันร้อนแรง ...โอ้... แต่แรงมันน้อยแรง