มีเพียงแค่สองมือเปล่า
	อยู่บนทางเท้าก้าวย่างไปทั่ว
	เงียบเฉย ขี้อายเก็บตัว
	เหมือนเหลือบริ้นหวาดกลัว กฎเกณฑ์แห่งสังคม
	คือคนที่เขาตราหน้า
	บ้านนอกคอกนาหนังหนามือด้าน
	แรงกายมากมายมโหฬาร
	เขาเอาไว้ใช้งาน ไม่ใช่เอาไว้ใช้งม
	สังคมกอบกันเป็นหมู่เหล่า
	คนบ้านนอกอย่างเราๆ มากมายในสังคม
	ผู้ใช้แรงงานคือผู้ออกแรงอุ้มสม
	หาได้ใช้คารมก้มหน้ามาขอใครกิน
	แรงงานทำงานเพื่อคน
	แต่กี่คนเข้าใจเห็นใจ
	คิดดูซิใครลำบากสบาย
	เอาไปเถอะกำไร เอากำลังใจเราคืนมา
	คิดดูซิใครลำบากสบาย
	เอาไปเถอะกำไร เอากำลังใจเราคืนมา
	ผู้ใช้แรงงานคือผู้สร้างโลกให้โสภา