ฉันไม่เคยได้ยินเสียงนกร้องว่าเพราะยังไง
จนเรา..ได้เจอกัน ความงามของดอกหญ้านั้น
ฉันพึ่งเห็นเมื่อวัน ที่มีเธอ..อยู่ข้างกาย
เธอทำให้ได้เห็นว่าความสุขนั้นเป็นอย่างไร
เธอเติมลมหายใจต่อชีวิตให้กับฉัน
ครั้งแรกที่สบตาเธอ คือครั้งสุดท้ายที่เจอความเหงา
เป็นครั้งแรกที่มีคำว่าเรา ผ่านเข้ามาแทนที่คำว่าฉัน
ครั้งแรกที่สบตาเธอ ก็รู้นี่คือคนที่รอมานาน
ขอบคุณที่มาให้เจอวันนั้น ขอบคุณที่อยู่ข้างกันในวันนี้
ฉันพึ่งเคยเข้าใจ ว่ารักนี้เป็นเช่นใด
เมื่อกุมมือเธออย่างนี้ วันนั้นคิดทุกนาที
ถ้าชีวิตนี้ไม่พบเธอ วันนี้..จะเป็นอย่างไร
เธอทำให้ได้เห็นว่าความสุขนั้นเป็นอย่างไร
เธอเติมลมหายใจต่อชีวิต ให้กับฉัน
ครั้งแรกที่สบตาเธอ คือครั้งสุดท้ายที่เจอความเหงา
เป็นครั้งแรกที่มีคำว่าเรา ผ่านเข้ามาแทนที่คำว่าฉัน
ครั้งแรกที่สบตาเธอ ก็รู้นี่คือคนที่รอมานาน
ขอบคุณที่มาให้เจอวันนั้น ขอบคุณที่อยู่ข้างกันในวันนี้
ครั้งแรกที่สบตาเธอ ก็รู้นี่คือคนที่รอมานาน
ขอบคุณที่อยู่ข้างกันในวันนี้
