รัก...เอย จริงหรือที่ว่าหวาน หรือทรมานใจคน
ความรักร้อยเล่ห์กล รักเอยลวงล่อใจคน หลอกจนตายใจ
รักนี่มีสุขทุกข์เคล้าไป ใครหยั่งถึงเจ้าได้ คงไม่ช้ำฤดี
(*) รัก...เอย รักที่ปรารถนา รักมาประดับชีวี
หวั่นในฤทัยเหลือที่ เกรงรักลวงฤดี รักแล้วขยี้ใจ ฮือ... ฮือ...
ขืนห้ามความรักคงมิได้ กลัวหมองไหม้ ใจสิ้นสุขเอย ฮือ... ฮือ...
