เจ้าพายุเอยช่วยทีได้ไหม
ช่วยพาหัวใจที่มันปวดร้าว ไปทิ้งให้ไกลห่าง
พร้อมด้วยความเศร้า ความเหงา
วอนให้ลมช่วยโยนทิ้งไป
เจ้าพายุเอยเจ้าเคยเจ็บไหม
เมื่อเขาทิ้งไปให้เจ้าอ้างว้าง เหมือนฉันที่ทนเจ็บ
เมื่อสูญสิ้นบางอย่าง หมดหวัง
นอนกี่คืนก็มีน้ำตา หลับตาก็ยังไหล
จึงอ้อนวอนกับพายุให้โหมกระหน่ำ
หอบพาเอาความเจ็บช้ำให้มันพ้นไป
ก็ความทรงจำที่เคยมีรักมันช่างโหดร้าย
ไม่อยากจะเก็บเอาไว้ข้างในหัวใจอีกเลย วอนให้ลมช่วยพาไปที
เจ้าพายุเอยฉันก็ไม่รู้ จะลองคิดดูว่าลืมได้ไหม
ลืมรักที่เคยผ่านลืมรักที่เคยให้
สุดท้าย ลืมบางคนที่ทำร้ายใจ จะลองทำได้ไหม
จึงอ้อนวอนกับพายุให้โหมกระหน่ำ หอบพาเอาความเจ็บช้ำให้มันพ้นไป
ก็ความทรงจำที่เคยมีรักมันช่างโหดร้าย
ไม่อยากจะเก็บเอาไว้ข้างในหัวใจอีกเลย วอนให้ลมช่วยพาไปที
สุดท้าย ลืมบางคนที่ทำร้ายใจ จะลองทนได้ไหม
* จึงอ้อนวอนกับพายุให้โหมกระหน่ำ
หอบพาเอาความเจ็บช้ำให้มันพ้นไป
ก็ความทรงจำที่เคยมีรักมันช่างโหดร้าย
ไม่อยากจะเก็บเอาไว้ข้างในหัวใจอีกเลย วอนให้ลมช่วยพาไปที
( * , *…)
