เนื้อเพลง เรื่องเล่าเหงาๆ แดน วรเวช
ในร้านเล็กๆ มีคนเหงาๆ
ดื่มชาตอนเช้าฟังเพลงเศร้าตามลำพัง
นั่งมองผู้คน ผ่านมุมถนน
เหม่อมองอย่างนั้นจนอาทิตย์ใกล้จะลา
แอบสบตาของตัวเอง แม้มองไม่ชัดสักเท่าไร
เพียงรำไรที่ในกระจก แสงสะท้อนให้พบ
ผู้ชายที่ใกล้จะหมดแรง
อยากหลับตาแล้วเจอเธอ..ได้ไหม
อยากให้เธอยื่นมือเข้ามา โอบกายให้อุ่น
แบบที่คุ้นเคยอย่างวันวาน
หากหลับตาแล้วเจอเธอ..อีกครั้ง
จะรั้งเธอ กุมมือของเธอ
จูบเธอที่หน้าผาก จากความรู้สึก
ให้เธอรู้ว่าฉันคิดถึงเธอ
ดวงไฟลิบๆ ในเมืองเหงาๆ
คำคืนเหน็บหนาวมีคนเศร้าเดินลำพัง
ที่ก็ไม่รู้ตอนนี้อยู่ที่ไหน
รู้แค่เพียงใจของเขานั้นใกล้จะพัง
ก้มมองเท้าที่ก้าวอยู่ รอบกายไม่รู้ใครเป็นใคร
ได้ยินเสียงของเมืองใหญ่
ที่ไม่คุยอะไร กับฉันสักข้อความ
อยากหลับตาแล้วเจอเธอ..ได้ไหม
อยากให้เธอยื่นมือเข้ามา โอบกายให้อุ่น
แบบที่คุ้นเคยอย่างวันวาน
หากหลับตาแล้วเจอเธอ..อีกครั้ง
จะรั้งเธอ กุมมือของเธอ
จูบเธอที่หน้าผาก จากความรู้สึก
ให้เธอรู้ว่าฉันคิดถึงเธอ
อยากขอให้รักฉันคืนกลับมา
อยากขอเวลาให้เดินกลับคืน..ได้ไหม
ให้เราไม่ต้องจาก ให้เธอไม่ต้องห่างฉันไกล
เพิ่งจะรู้ในวันนี้ ไม่มีเธอใจของฉันอยู่ไม่ไหว
ฉันคิดถึงเธอ.. คิดถึงเธอ
ให้เราไม่ต้องจาก ให้เธอไม่ต้องห่างฉันไกล
เพิ่งจะรู้ในวันนี้ ไม่มีเธอใจของฉันอยู่ไม่ไหว
อยากหลับตาแล้วเจอเธอ..ได้ไหม
อยากให้เธอยื่นมือเข้ามา โอบกายให้อุ่น
แบบที่คุ้นเคยอย่างวันวาน
หากหลับตาแล้วเจอเธอ..อีกครั้ง
จะรั้งเธอ กุมมือของเธอ
จูบเธอที่หน้าผาก จากความรู้สึก
ให้เธอรู้ว่าฉันคิดถึงเธอ
ให้เธอรู้ว่าฉันรักเธอ
