ตื่นขึ้นในตอนเช้า ตะวันก็สดใส แต่หัวใจ ยังค้างในความอึมครึม
เหมือนคนที่ซุกหัว ในเมฆหมอกมัวครึ้ม เงามืดทึม ทาบทับไปทั่วทุกทาง
แต่ความจริงกำลังบอก ว่าเป็นเพียงแค่อีกวันหนึ่ง ของเดือน ของปี ของชีวิตที่ไม่เคยสมบูรณ์แบบ
* กล่อมใจให้ตัวเอง เชื่อว่าจากตอนนี้ คือเวลา ที่เหลือที่ไม่มีเธอ
และไฟต้องสิ้นเชื้อ เพื่อหยุดการพร่ำเพ้อ เป็นสัญญา พรุ่งนี้จะก้าวต่อไป
** แต่ยังมี อีกเสียงหนึ่ง ที่เรียกร้องเธอดังก้องอยู่ หรือเป็น หวังเทียม ที่ชีวิตเอาแอบซ่อนไว้ข้างใน
ฉันอาจพยายามไม่มากพอ ที่จะปลดเปลื้องตนให้พ้นจากการเสียศูนย์
ฉันอาจพยายามได้น้อยไป ที่จะปลดเปลื้องใจ ให้พ้นจากการจองจำ
แต่ต้องรอ อีกนานเท่าไหร่ กว่าในส่วนลึก คลี่คลายและพ้นผ่าน
เมื่อความ รู้สึกต้องการ ยังคลุมอยู่เหนือ แก่นสารของหัวใจ
( * , ** )
