ผ่านสายฝน ลมหนาว มานานหลายปี ตาพร่ามัวไม่มีควายหมาย
ยังรอใครบางคน กลับมาหาใหม่ นั่งหวังเหวิดใจหาย ไม่มี
เหงามันเหงามันเหงา เดียวดายในหัวใจ ใครจะรู้ข้างใน มันย่ำแย่ เฝ้าฟูมฟักเลี้ยงดู
หวังพึ่งยามแก่ ใจห่อเหี่ยวจริงแท้ น้อยใจ
งานปีใหม่ สงกรานต์ เดือนสิบ ชิงเปรต ฟังข้างบ้านเค้าหนุกเฮฮา ลูกหลานเฝ้ามาเยือน
ย้ำเตือนว่ายังห่วงหา คิด คิดขึ้นมาน้ำตาไหล
*หนาวมันหนาวหัวใจ ข้างในของคนชรา เหงามีเพียงน้ำตาปลอบใจ
นี่หรือสิ่งตอบแทน จากคนที่แกห่วงใย คิดแล้วน้อยใจ ตัวเอง (จากลา)
ผ่านสายฝน ลมหนาว มานานอ่อนล้า คงจะถึงเวลาจากจร จับผ้าผวยผืนเก่า
เอาห่มแล้วล้มนอน เอามือก่ายเกียงป้อง จากลา
(ซ้ำ */*)