ค่ำคืน จะผ่านไปอีกครั้ง
เป็นเหมือนสัญญาณการจากลา ของสองเรา
กับความเหงาที่เราสะสม เพิ่มขึ้นอีกวัน
เนิ่นนาน เราต่างจดจำไว้
เป็นฝันร้ายทำใจให้กลัว ที่จะฝัน
แต่ยิ่งหนีเหมือนมันยิ่งตาม
ยิ่งกลัวยิ่งเจอ ทุกวัน
หันมา มาสบตาสักครั้ง
มองให้ลึกลงไปให้รู้ เรื่องในใจ
อย่าให้เหงาเฝ้าคอยกัดกินหัวใจ อีกเลย โว้…
ให้ใจเรานั้นได้คุยกัน
โว้…อาจดีกว่าเหงาเรื่อยไป
ต่างรู้… ไม่มีใครเข้าใจ เท่าเรา
อยู่กับความเหงาใจ มันเจ็บ ทุกวัน
บอกความเหงาให้มันจากไป
ให้ความรักเข้าแทนที่ใจ สองเรา