ดอกจาน.บานสะพรั่งหน้าแล้ง
สีแดงแต้มแต่งพื้นดินอีสาน
ลมร้อนโชยพลิ้ว...พัดปลิวโชยผ่าน
แย้มเยือนพื้นถิ่นอีสาน
แดนกันดารสุดแสนไกล
เสียงแคน.โหยแผ่วแว่วมา
พื้นนาร้องครวญดินแตกระแหง
ทุกผู้คนหม่นหมองสิ้นเรี่ยวแรง
ดอกจานเจ้าบานหน้าแล้ง
กลีบดอกสีแดง.ยังหมองไหม้
ท้องทุ่งนานี้ขาดนาง
น้องนาหนีบาง.เข้าสู่เมืองกรุงสวรรค์
ทิ้งทุ่งนาเปลี่ยวร้างลงกลางคัน
มุ่งไปด้วยจิตใฝ่ฝัน หาเงินหางานเลี้ยงกาย
ท้องทุ่งนานี้ขาดนาง
น้องนาหนีบาง.เข้าสู่เมืองกรุงสวรรค์
ทิ้งทุ่งนาเปลี่ยวร้างลงกลางคัน
มุ่งไปด้วยจิตใฝ่ฝัน หาเงินหางานเลี้ยงกาย
เฝ้ารอ.คอยน้องจนสองปีกว่า
ย่างเข้าเดือนเมษางานสงกรานต์เคยสัญญา
คอยแล้วเงียบหาย.สูญไปดังสายลมพา
หรือลืมสิ้นแล้วบ้านนา ลืมดอกจานเสียงแคน
วอน.วอนฝากสายลมโชยผ่าน
ด้วยจิตอธิษฐานโปรดได้สงสารและเมตตา
กระหน่ำเมฆฝน.ฝูงคนกลับคืนบ้านนา
อีสานกันดารหนักหนา
ลมเอ๋ยช่วยพาความสุขมาเยือนฮืม..........
