ยามเดือนเลื่อนลาคราโลกหลับไหล
กลิ่นคราบเหงื่อไคล...ยังไม่จากจาง
สองแขน สองเข่า สองเท้ายังมีพลัง
คนใช้แรงงาน พวกฉันนั้นมิเคยหมด
เหงื่อที่รินหยดรดร่างผ่านยังพสุธี
ด้วยหนังหุ้มเนื้อ กอบเกื้อเอื้ออารี
แรงงาน แรงงาน มีแจกจ่ายไปทั่วแดน
ใครเคยคิดบ้าง จับกังอย่างพวกฉัน
เม็ดข้าวที่ผ่านไหล่ฉันเลี้ยงคนตั้งหลายแสน
พวกท่านอิ่มฉันชิมแต่ความแร้นแค้น
เหนื่อยล้า ท้องกิ่ว เมื่อความหิวมันตามทวง
ใครเคยคิดบ้าง จับกังอย่างพวกฉัน
เม็ดข้าวที่ผ่านไหล่ฉันเลี้ยงคนตั้งหลายแสน
พวกท่านอิ่มฉันชิมแต่ความแร้นแค้น
เหนื่อยล้า ท้องกิ่ว เมื่อความหิวมันตามทวง
หากขาดพวกฉันท่านคงได้คิด
ฉันไม่มีสิทธิ์ คิดไกลไปใหญ่หลวง
มีข้าวป้อนปาก...สามมื้อถือได้ดังทรวง
(พูด) เอ้า เร็ว เร็ว เร็วเข้า เร็ว
ทำงานทำงาน ร้องเพลงอยู่ได้
สิ่งที่หวงของใครฉันไม่ต้องการ