เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป
ผ่านไปพร้อมใบไม้บาง
ร่วงลงพริ้วปลิวลู่ลงทาง
ดูใบไม้วางอ้างว้างเอกา
เหมือนรักที่จากฉันไป
จากไปเหลือไว้แต่น้ำตา
หลั่งรินไหลท่วมใจท่วมขอบฟ้า
ดังไฟรักพาฤทัยแหลกราน
* เพียงหวังไขว่คว้า ค่าเหลือแค่อาลัย
สุดจะเอ่ย บอกใคร ยั้งใจไม่ให้หลงน้ำคำ
เหมันต์ยังผ่านเช่นเคย อย่าเลยฉันกลัวบอบช้ำ
อย่าตอกย้ำ ในความทรงจำ
โอ้เหมันต์.... อย่าผ่านมาเลย