มาที่เดิมทีไร อดไม่ไหวต้องมองหาเธอ
แม้จะรู้ว่าไม่อาจเจอกันอีกครั้ง
มองร่องรอยชีวิต ติดอยู่ในความหลัง
เห็นเป็นภาพจางจาง ในความทรงจำ
กฏของจักรวาล เหตุการณ์ผ่านไป
คร่ำครวญแค่ไหน ก็ไม่หวนมา
แต่ถ้าโลกหมุนกลับ จะจับมือเธอเอาไว้
ขอให้เธออภัย พร่ำวอนเธอด้วยน้ำตา
เคยทำเธอเสียใจ กี่ครั้งผ่านมา
เสียเธอถึงได้รู้ว่า ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้
มาที่เดิมกี่ครั้ง ดอกความหลังไม่เคยร่วงโรย
สายฝนน้ำตาปลิวโปรย ยังแกว่งไกว
คิดถึงใจก็เหน็บหนาว เธอกอดอยู่กับใคร
ฉันเอ่ยคำว่าเสียใจ สายเกินเวลา
กฏของจักรวาล เหตุการณ์ผ่านไป
คร่ำครวญแค่ไหน ก็ไม่หวนมา
แต่ถ้าโลกหมุนกลับ จะจับมือเธอเอาไว้
ขอให้เธออภัย พร่ำวอนเธอด้วยน้ำตา
เคยทำเธอเสียใจ กี่ครั้งผ่านมา
เสียเธอถึงได้รู้ว่า ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้
แต่ถ้าโลกหมุนกลับ จะจับมือเธอเอาไว้
ขอให้เธออภัย พร่ำวอนเธอด้วยน้ำตา
เคยทำเธอเสียใจ กี่ครั้งผ่านมา
เสียเธอถึงได้รู้ว่า ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้
เสียเธอถึงได้รู้ว่า ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้