เหมือนปล่อยปลาไหลให้ลงตม
เหมือนกับงมหอยนางรมในคลอง
เขาแหลงเท่าแหลงเขาสอนเท่าสอน
มึงไม่ฟังเลย
วิชามันมีให้ศึกษา แต่มึงกลับบ้าขวางหวันทำไฟลอย
ชีวิตจึงได้เหงาหงอย เหมือนหิ่งห้อยตัวน้อยในดวงจันทร์
ทางเดินมันมีไม่มาก ที่มึงเลือกได้ก็แค่สองทาง
ทางมืดและทางสว่างหรือมึงอยากเป็นนกยางในกรงทอง
ที่เขาแหลงที่เขาเตือน อย่าใช้ชีวิตแบบที่เชือนๆ
มันไม่หรอยมันไม่หนุก มึงอย่าคิดว่ามึงนี้สุด
กูนะใช้มาครึ่งชีวิต ก็อยากจะแหลงให้มึงได้คิด
ว่ากูอาบน้ำร้อนมาก่อนสู้
กูว่าไม่นานมึงได้หลุด ก่อนที่ชีวิตจะหนุกๆ
ในช่วงเวลาที่สุดๆ
มันเอากลับมาคืนไม่ได้ สิ่งที่มึงทำมันไม่ผ่าน
กูเตือนไว้ก่อนนะไอ้หลาน ชีวิตยาวนานมันซื้อไม่ได้
ที่เขาแหลงที่เขาเตือน อย่าใช้ชีวิตแบบที่เชือนๆ
มันไม่หรอยมันไม่หนุก มึงอย่าคิดว่ามึงนี้สุด
กูนะใช้มาครึ่งชีวิต ก็อยากจะแหลงให้มึงได้คิด
ว่ากูอาบน้ำร้อนมาก่อนสู้
กูว่าไม่นานมึงได้หลุด ก่อนที่ชีวิตจะหนุกๆ
ในช่วงเวลาที่สุดๆ
มันเอากลับมาคืนไม่ได้ สิ่งที่มึงทำมันไม่ผ่าน
กูเตือนไว้ก่อนนะไอ้หลาน
ชีวิตยาวนานมึงอย่าหยุด ได้มีชีวิตที่หนุกๆ
ในช่วงเวลาที่สุดๆ
ต้องเอากลับคืนมาให้ได้ อย่าปล่อยเวลาให้มันผ่าน
มึงจงจำไว้นะไอ้หลาน ชีวิตยาวนานมันซื้อไม่ได้
เป็นอันธพาลมันมีแต่ตาย
ติดยาเมามายไม่มีความสุข
กูว่าไม่นานมึงได้หลุด
ชีวิตหนุกๆ มันซื้อไม่ได้
