หนีไปไสล่ะน้อน้อง เห็นแต่เพียงสิ่งของ ส่วนโตอ้าย ที่เหลืออยู่ หล่านางเอ้ย หนีไปใส่อ้ายบ่ฮู้ หรือมีชู้ผัดลับหลัง เด้น้อ
อยู่กันมา ได้ปีกว่าท่อนั้นน่อ มาถิ่มพี่ให้สับสน นี่บ่น้อใจคน ไสว่าจนสิทนได้ อยู่ดีๆมาหนีอ้าย ส่งข้อความมาทาง Line บอกให้อ้ายลืมเรื่องเก่า ว่าเลิกกันสาน้อเฮา อยู่กันไปมีแต่ล้ม บ่พาเจ้า แม่นมั่งมีโอ้ย...โอ้ๆๆๆๆ พอทีอ้าย
(ร้อง)
อยากเลิกรา อ้ายกะบ่ว่าหยังดอก เป็นหยังบ่บอก บอกอ้ายด้วยเหตุด้วยผล สู่ต่อบ่ไหว อ้ายเข้าใจอยู่ดอกหน้ามน ย้อนอ้ายพาจน ขัดสนน้องทนบ่ได้ ค่าแรงจากนาย รายวันนั้นไม่พอจ่าย ค่าน้ำค่าไฟ ค่าห้อง ค่ากินไม่เหลือ สู้ทำงานหนัก เพื่อคนฮักอ้ายยอมอาบเหงื่อ เหนื่อยกายไม่เบื่อ เมื่อมีเธออยู่เคียงข้างใจ
(ลำ)
สัญญาไว้ถึงสิโดนปานใด กะทนได้บ่ไหวหวั่น เฮาซอยกันผ่าม่าง ถางไม้ป่าโพน ไปอยู่ซ้น กลางท่งดงหนาม น้องสิตามฮอยชาย บ่ไลลาล้าง ขอเคียงข้างเติมพลังสร้างก่อ มีปัญหาอย่าท้อ สิขอสู้ คู่กัน หนามขวากกั้น อย่าได้หวั่นแฟนจ๋า นี่คือคำสัญญาว่าพี่จนสิทนได้
(ร้อง)
น้ำตา หลั่งไหลเต็มทาง หมดแล้วความหวังนั่งลงร้องไห้ กอดเข่าเบิ่งเงาเจ้าของ พิงฝาห้อง โห่ร้องฟูมฟาย ชีวิตหมดสิ้นความหมาย พังทลายไม่มีจุดยืน ฝืนทน เอาไว้บ่ไหว กลั้นน้ำตาไหล ข้างในก็ยังสะอื้น เปิดอ่านไลน์ ข้อความของเธอทั้งคืน หัวใจขมขื่นลุกยืนก็ยังไม่ไหว
(ลำ)
เก็บคืนไว้ หัวใจล้าอ่อน อ่านข้อความปานใจถืกค้อน กับคำน้องสั่งลา นั่งก้มหน้า น้ำตาหล่นทนอุก ย้อนพี่ชายมันทุกข์ เจ้าบ่ทนคือคำเว้า
